In De Vergeten Twentse Lente komen Giulia Radulescu's passie en familiegeschiedenis samen

Hooiberg

"Mijn oma en opa van moeders kant hebben de oorlog heel bewust meegemaakt. Mijn oma groeide op als oudste in een groot gezin en was ten tijde van de opstand 13 jaar. Ook in Nijverdal, waar ze woonden, werd er gestaakt. Haar oom verstopte zich in een hooiberg tijdens een razzia, toen de mannen werden opgeroepen om in het Ruhrgebied aan het werk te gaan. Een van zijn kleine kinderen gooide nog bijna roet in het eten. Die zei: 'Je vindt mijn vader toch niet. Die zit verstopt in een hooiberg!' Gelukkig spraken de Duitsers geen Nederlands."

Verzet

Het is een van de weinige dingen die Giulia weet van haar familie in de oorlogsjaren. "Mijn opa sprak nooit over de Tweede Wereldoorlog. Hij is na de bevrijding naar Nederlands-Indië gegaan. Over die tijd sprak hij later wel veel, maar niet over wat hem thuis in Twente overkomen is. Ik vraag me wel eens af wat hij allemaal heeft uitgevreten. Hij heeft veel kattenkwaad uitgehaald, denk ik. De mogelijkheid dat hij in het verzet heeft gezeten is groot. Maar ik zal dat nooit zeker weten, omdat ik het hem niet meer kan vragen."

Verhaal gaat verder onder de foto

'Groter dan groot'

Spelen die verhalen nog een rol als je avond aan avond op de planken staat? "Ja, het maakt het wel anders. Neem het moment dat de Duitsers in de voorstelling bekendmaken dat de mannen naar Duitsland moeten. Dat was voor mijn familie realiteit toen. In het nummer 'Groter dan groot' komt dat allemaal samen. Ik probeer op dat moment even alles los te laten en heel bewust te luisteren."

De Hengelose is blij dat met de voorstelling deze vergeten opstand weer onder de aandacht komt: "Veel mensen hebben er nog nooit over gehoord. Die vragen zich na afloop af hoe dat kan. Mensen die er wel vanaf wisten, doen er soms heel nonchalant over." Het heeft volgens Giulia te maken met de nuchtere volksaard van de Twentenaren en het feit dat er direct na de oorlog doorgepakt moest worden. "Er moest een land worden heropgebouwd. Nu pas kunnen we emotie koppelen aan die heftige verhalen. En krijgen we de kans om dit verhaal, een belangrijk stuk van onze geschiedenis, te mogen vertellen. Dat voelt voor mij heel waardevol."

Topsport

Zes voorstellingen per week, is dat vol te houden? "Het is topsport. We spelen van woensdag tot en met zondag. Zaterdag spelen we zelfs twee shows op een dag. Dat is pittig. Je moet goed op je energie letten en je mag niet inkakken. Iedereen in de zaal verdient de volle honderd procent. Ik deed auditie voor een rolletje in het ensemble, maar kreeg een hoofdrol. Toen heb ik mijn studie Docerend Maker aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht stopgezet. Het viel niet te combineren. Ik heb m'n hart gevolgd."

Sleur

Stiekem hoopt Giulia dat er nog meer voorstellingen aan vastgeknoopt worden: "Vooraf is ons verteld dat de kans op verlenging er was. Daar houd je dus ook rekening mee, door bijvoorbeeld geen vakantie te boeken. Er zit overigens wel een maximum aan, omdat de locatie straks wel weer beschikbaar moet zijn voor andere evenementen."

Voorlopig is het nog even genieten voor haar en haar collega's. Bang dat het sleur wordt, is de Hengelose niet: "Stefan de Walle, een van de meest ervaren acteurs, gaf mij als tip om alles steeds als was het de eerste keer te ervaren. Dan houd je het puur en dat lukt mij nog steeds."