Enter Vooruit de nacompetitie in
ENTER - Het sportpark De Werf rekte zich zaterdag uit onder een alom zo stralende zonnehemel alsof het nooit meer zou gaan regenen. Een blinkend decor voor het competitiesluitstuk van het seizoen, Enter Vooruit tegen het bezoekende Fc Meppel.
(verslag van Jan Scholten Enter Vooruit)
De thuisploeg speelde zich met een 5-2 zege naar een verlenging van het seizoen dat nacompetitie heet, maar de drie wedstrijdpunten werden in de late namiddag niet per post afgeleverd, Daar moest zwart en wit tegen het reeds gedegradeerde Meppel haar hele hebben-en-houden voor aanspreken.
Nog vóórdat E.V. goed en wel de ochtendslaap uit de ogen had gewreven, lag de knikker al achter sluitpost Nijhof in de Enterse kooi. Hugo Bisschop, topscorer der gasten, kwam geen noemenswaardige oppositie tegen op weg naar het Enterse doel en besloot die wandeling dan ook maar af te maken met de 0-1. Die vlotte tegenslag zette E.V. even zo snel weer recht. Jongeling Niek Welink kopte een voorzet van Wout Velten hard langs doelwachter Erik Kampherbeek en 10 minuten verderop was Velten zelf de bombardier van dienst met een droge knal die de Meppelse doelman ietwat te machtig was 1-2. Maar daarna voetbalde E.V. wederom als “een fanfare van honger en dorst”. Er viel nauwelijks een goeie aanval met het blote oog te bespeuren, legio balverlies en defensieve desorganisatie aan Enterse zijde. Fc Meppel, zeker deze zaterdagmiddag niet voetballend als een degradant, had al een minuut of wat stevig gedreigd en toen men bij zwart-wit achterin op een wel heel nonchalante manier ging flierefluiten, stond het onmiddellijk gelijk, 2-2. Opnieuw was Hugo
Bisschop de “beul in de zestien”. Daarna haalde een worstelend en strompelend E.V. zonder verdere kleerscheuren de gereedstaande thee.
E.V.-coach Niek Woesthuis, met een blik op onweer en bliksemende ogen, liet in het schaftlokaal diplomatiek woordgebruik ditmaal maar eens achterwege en nadat er stoom was afgeblazen bleek de hele redevoering geen holle retoriek te bevatten, want na rust beterde het aan Enterse zijde. Al vlotjes legde een alerte Sander Jansen de eerste steen voor de overwinning, door in de rebound de 3-2 achter goalie Kampherbeek te frommelen en toen Woesthuis z’n hele bankbezetting liet opdraven voor een vorstelijk slotakkoord, kwam er nog wat meer hernieuwd elan tussen de witte lijnen en hamerde Job Voortman met een ragfijne dubbelslag het eindverdict van 5-2 op het wedstrijdformulier. Woesthuis, nu wél met een tandpastaglimlach op het aangezicht, en zijn manschappen kunnen zich opmaken voor een eventuele verlenging in de 2 e klasse óf een stapje terug richting 3 e afdeling. Aanstaande zaterdag wacht in Zwolle de eerste match van die onderneming. Het plaatselijke Z.A.C. is de opponent van de nacompetitiemiddag.
Het werd vervolgens een nóg langere voetbaldag voor de mannen van Woesthuis. Nauwelijks had de uitstekend leidende arbiter van dienst, Wieger Braaksma uit Borne, met drie krachtige uithalen op zijn scheidsrechter fluit de zaak naar de vergetelheid geblazen of in de catacomben stond twee dozijn welpen en pupillen onder de 8 jaar, tot de melktanden toe gewapend, klaar om op de groene kunstgrasmat hun eind aan een lang voetbaljaar te breien. De jaarlijkse match tegen de hoofdmacht zat al wekenlang in de jeugdige hoofden en nu, met een macht aan toeziend volk langs de zijlijn, kon
het moegestreden gezelschap van Woesthuis zich nog eens opladen voor de strijd aller strijden. De “slag tegen Meppel” bleek echter ietwat teveel te hebben gevergd. Met pek en veren werd het elitaire keurkorps, zonder slag of stoot van de mat geveegd, 2-3.
