Column: (g)een beest in het kippenhok

Column door: Bouwien Rutten

Een deur die automatisch om acht uur in de avond dicht gaat en vervolgens weer opent om zeven uur in de ochtend. En nee, deze heb ik zelf niet nodig. Het is een manier om onze kippen te beschermen tegen ongewenste bezoekers. Er loopt nog wel eens een harige rover rond in onze bosrijke omgeving. Een marter, een hermelijn of een vosje… welk dier onze kippen al een paar keer te pakken heeft genomen is nog niet duidelijk. In ieder geval is het geen wolf. Waarom ik dat zo zeker weet?

Vorig jaar is ie namelijk wel gesignaleerd in Noordoost-Twente, dus het zou maar zo kunnen. Er staat een hoog hek om het kippenhok, de rover klimt er over heen. Dat zie ik een wolf nog niet doen. In ieder geval niet zolang het geen weerwolf is.

Het kwartje is gevallen
Om terug te komen op de automatische deur van het kippenhok. Het was wel een dingetje om deze te installeren. Het leek zo makkelijk volgens de promofilm op internet. Monteren, batterijen erin, ophangen en klaar is kees, dacht ik afgelopen zomer. Op een donderdag begon ik met de uitdaging van het installeren, op de zondagavond erna kwam ik uiteindelijk juichend uit de kippenren. Nadat ik
daar heel wat uren had doorgebracht die tussenliggende dagen. Wat bleek… de manual behoorde tot de vorige versie van het zelfsluitende deurtje… gelukkig viel ergens een keer het kwartje.

Maar goed, waarom begin ik nu in oktober toch weer over die deur? Heel simpel, de batterijen zijn inmiddels leeggeraakt, het wordt vroeg donker en de kippen en haan zitten graag wat langer op stok in de ochtend. De deur moet eerder dicht. Want ondanks dat de kippetjes opgehokt zijn , vanwege die rottige vogelgriep, hebben ze toch een klein overdekt en afgesloten uitlooprennetje. En die kleine
roofdieren vinden overal een ingang. Niets is onmogelijk.

Veilig opgesloten
Gewapend met een theedoek om mijn haren, klompen aan, schroevendraaier, batterijen en de zaklantaarn van de telefoon op zak ging ik het kippenhok in. Deze keer was ik zowaar met zo’n dertig minuten al klaar. Nog steeds twintig minuten te lang, mijn hersenen hadden blijkbaar geen actieve ;herinnering meer aan de werkwijze van de vorige keer. Wel wist ik nu direct de goede manual te
vinden. Onze kipjes zitten weer veilig achter de automatische kippen deur. Inclusief de haan. Al moet je weten dat de haan behoorlijk getraumatiseerd is van de eerdere avonturen in het kippenhok. Zodra de ophokplicht eraf is slaapt hij weer hoog in de boom. Samen met één van de dames kip. De overige drie kippen lijken dankbaar voor de veiligheid van de automatische deur. Soms net mensen. Doen ook graag de boel op slot. Fijn dat er zo’n automatische kippendeur bestaat. Nu nog een vinding om de wolf weg te houden als ongewenste bezoeker bij de vele dieren buiten. Dat voorkomt een hoop ellende.