Column: Hier stopt het boerenbestaan. Of grijpen we in?

(Door Bouwien Rutten)
Zelf ben ik geen boer. Wel ontbijt ik iedere ochtend met een schaaltje kwark. Eet ik iedere dag een appel, een aantal keren per week eet ik vlees en bovenal woon en leef ik samen met mijn gezin in een geweldig mooi buitengebied. Tussen de prachtige natuur, agrarische bedrijvigheid en de vele dieren in het wild, van fazant tot ree.
Dit buitengebied, Noordoost-Twente, kent maar liefst 6 Natura2000 gebieden. Een postzegel waar zich nog steeds een aantal actieve agrariërs begeven. Nog wel. Je kunt je voorstellen dat het krap boeren is in het een gebied met zoveel Natura2000gebied. Ze zijn bedreven geworden in het beheer ervan. De spelregels veranderen telkens weer, maar ze schikken zich er naar en doen hun stinkende best te innoveren en te investeren.

Leven in het buitengebied
Het leven in dit buitengebied is 1 op 1 te kopiëren in andere gebieden in Overijssel zoals Engbertsdijksvenen,
het Wierdense Veld en de Sallandse Heuvelrug. Eeuwenlang gedragen door agrariërs, inmiddels al flink bewoond door mensen zoals ik, die geen boer maar import zijn. En in de seizoenen flink bezocht door toeristen vanuit geheel Nederland en daarbuiten. Ze genieten volop. Wij ook.

Deze gebieden worden ook al lange tijd gekenmerkt door onzekerheid. Boerengezinnen die al jaren onzeker zijn
over hun toekomst, jonge opvolgers die startklaar staan maar niet weten of ze wel kunnen opvolgen. De radeloosheid is bij velen in de loop der jaren steeds groter geworden. Behoefte aan antwoorden en zekerheden. Net zoals jij en ik. Alleen raakt het hen zowel in hun werk- als woonomgeving.

Over en uit
Sinds gister is er een antwoord. Het is over en uit. Die boodschap is helder gebracht door een kabinet die tijdens de verkiezingen tussen de regels door toch nog wat hoop wist te geven. Die hoop is in 1 keer weggeslagen. De zekerheid is er nu. Voor de boeren bij Natura2000 gebieden zoals in Twente maar liefst 70% reductie van stikstof. Iedereen weet wat dat betekent. De bedrijfsvoering stopt hier. Een zwarte dag voor veel boerengezinnen, maar ook voor velen die daardoor indirect geraakt worden. Alleen beseffen zij zich dat nog niet. Dat bakje kwark in de ochtend kan straks wel eens niet meer zo vanzelfsprekend zijn…
Economische welvaart vóór voedselvoorziening. Luchtvaart, woningbouw en industrie vóór de grondleggers van het buitengebied én de leveranciers van ons voedsel. Waar zijn we beland?

Noodkreet
Het is niet goed te praten dat de minister thuis werd bezocht door een aantal boeren op hun trekker. Maar voor diegene die zo bikkelhard oordelen, wordt de wanhoop nu nog niet gezien en erkend? Spanning en stress zijn al jaren opgebouwd. Empathie is ver te zoeken. Dan moet je niet gek staan te kijken dat de bom echt een keer barst.

De minister wist het goed op te vangen, ze ontving enorm veel medeleven van vele politici, dat is goed. Maar
laat het verhaal nu vooral weer gaan om al die getroffenen die ook hopen…wensen…dat ze goed worden
opgevangen.
Boerengezinnen (boeren doe je met het hele gezin) die gister hebben vernomen dat hun verhaal gaat eindigen
in het hier en nu. Laat hun wanhoop hen niet tot het uiterste drijven.
Deze noodkreet moet toch gezien en gehoord worden?

Naar aanleiding van deze column vragen en/of opmerkingen? Mail naar [email protected]