Column: Nooit te oud om te leren

Denk ik vrijwel dagelijks. Al overkomt je soms iets waarbij je je afvraagt hoe dat heeft kunnen gebeuren. Heb je dat ook wel eens? Dat je van een afstandje toekijkt en hoe graag je ook wil een situatie niet kan inschatten. Of plots overmand wordt door emoties. Waar komt dat vandaan? Soms laat je het toe, laat je het gaan. Meestal blijft het binnen en komt het niet verder dan een gevoel.
Vandaag had ik zo’n moment. Na een week van onverwachte momenten kwam er vandaag iets binnen in mijn hart. Zo mooi, zo werkelijk. In gesprek met een man die nog maar een jaar geleden zijn leven moe was, geen andere uitweg zag dan een mogelijk einde. Doordat het, gelukkig, uiteindelijk nog net op tijd werd gezien stond daar vandaag een andere man. Open, sterker en op de goede weg. Geraakt, een intens geluksgevoel. Dit doet er toe. Betekenis vol kunnen zijn door er alleen maar te zijn. Een split second van belang. Familie, vrienden, collega’s. Er zijn.

Een einde van een verhaal kan soms onverwacht komen, maar dat maakt de herinnering niet anders. Na een korte tijd is het voor mij alweer tijd voor een ander verhaal. Niet nieuw maar juist in de dagelijkse dingen. Waarderen wat er om je heen gebeurt, de mensen die er zijn, de werkzaamheden die op je wachten.
En natuurlijk met de mooiste muziek aan op de radio “ Make it a memory” van Krezip & Danny Vera. Dat zegt alles.

Tot een volgende keer!