Als groentje op Glasrijk, zo voelt het voor Monique na al die jaren nog steeds

Een klavertje vier, een oranje uiltje en de meest kleurrijke vogeltjes fonkelen je tegemoet als je de tot atelier omgebouwde schuur in de tuin binnenstapt. “Het is klein maar fijn”, vindt Löbker. Het raam in het dak zorgt ervoor dat er elk moment van de dag ander licht in de ruimte hangt. “Het is een fantastische plek om te werken.”

Met de paplepel ingegoten

Kunst is haar met de paplepel ingegoten. Haar moeder was gigantisch creatief en kunst is altijd een onderdeel van de opvoeding geweest. Zowel haar broer als haar zus zijn ook de kunstrichting opgegaan, de een keramiek, de andere schilderkunst. “Wel allemaal andere creatieve hobby’s dus”, lacht Löbker. Zelf is ze ook altijd creatief bezig geweest. “Ik ben veel bezig geweest met haken, maar ook schilderen heb ik even gedaan.” Echter nooit om er geld mee te verdienen.

Totdat haar vader overleed. Jarenlang heeft ze veel tijd bij hem doorgebracht, ook omdat hij zorg nodig had. “Ik heb lang zorg voor hem gedragen en toen hij overleed viel ik in een gat.” De vrije tijd die ze ineens had moest ze op een nieuwe manier invullen.

Alles aan glas is mooi

Via een advertentie in de krant is ze bij glaskunst gekomen, waar ze op slag verliefd op was. Sindsdien is ze aan het experimenteren, maken en creëren. “Alles aan glas is mooi, de concentratie die je nodig hebt voor het maken van het werk, de wijze waarop alle kleuren bij elkaar passen en hoe ze zon ermee speelt”, legt ze stralend uit.

Glasrijk

Dit is haar vijfde jaar Glasrijk, maar wennen doet het nog niet. “Ik ben echt nog een kleintje tussen alle andere kunstenaars, althans zo voelt het.” Het evenement is voor haar niet alleen een plek om haar kunst te laten zien, maar ook om inspiratie op te doen. “Je ziet zoveel verschillende soorten glaskunst, ook allemaal soorten die ik nog niet beheers. Dat vind ik geweldig om te zien.”

Ondanks dat ze zich gespecialiseerd heeft in het repareren van glas-in-loodramen is dat niet wat ze tijdens het meerdaagse evenement laat zien. “Dat is in een winkel totaal niet handig.” De kleinere beeldjes, die ze er hobbymatig bijdoet, worden uitgestald in de winkel waar ze tijdens Glasrijk mag staan. “Daar leg ik wel een boek bij met foto’s van andere dingen die ik maak. Zo kunnen er ook

Workshops

Het is niet alleen het maken van kunst waar ze van geniet, maar ook het delen van kunst wat ze mooi vindt. Daarom geeft ze workshops in het Trefpunt in Weerselo. In de kelder van het pand is een ruimte ingericht met tafels en verschillende soorten gereedschap. Op planken aan de muren staan de meest verschillende, kleine stukjes glaskunst. Van gekleurde ‘rupsjes-nooit-genoeg’ tot konijnen en vlinders.

Allemaal even strak en kleurrijk. En blijkbaar ook even makkelijk te leren. “Na een paar uur gaat iedereen met een eigengemaakt beeldje naar huis.” De techniek achter de kleine beeldjes blijkt niet heel lastig: “Je moet heel geconcentreerd zijn en heel precies werken, maar dan is het te doen.”

Volgens Löbker draait het maken van kunst niet alleen om de techniek, maar om de inspiratie van de maker. Daarom heeft ze het liefste dat mensen zelf een voorbeeld meenemen van wat ze willen maken. “Dan is het meer van de mensen zelf.” Toch draaien de workshops niet om het maken van kunst, maar op het mensen kennis laten maken met deze vorm van glaskunst.