Meltem Halaceli: 'Een glaasje water, een platenspeler en Hengelo brachten mijn ouders samen'

Liefdesverhaal

In de kapsalon van haar moeder Müfide Halaceli aan de Pastoriestraat vertelt ze het liefdesverhaal van haar ouders: "Mijn vader is afkomstig uit Adana, maar woonde al in Hengelo toen ze elkaar leerden kennen, mijn moeder woonde nog in Antakya. Ze hebben elkaar leren kennen door een glaasje water, een platenspeler en Hengelo. Hoe precies? Nee, dat hoor je zondag. Mijn moeders verhaal is overigens bijzonder. In Turkije had ze nooit de kansen gekregen, die ze hier wel kreeg. Anderzijds moet je je kansen, als ze zich aandienen, nog wel grijpen. Dat heeft ze gedaan."

Stift Salons

Vorig jaar is Meltem Halaceli gevraagd door de organisatie van het Stiftfestival, dat al jaren in de maand augustus verrassende klassieke concerten verzorgt op de mooiste locaties in Twente. Nieuw dit jaar zijn de Stift Salons, die een soort opmaat voor het festival vormen. De salons preluderen op het thema van dit jaar 'A Mediterranean Voyage'.

Halaceli vertelt erin over haar jeugd en de alevitische gemeenschap in Twente en de belangrijke rol van de muziek daarin. Niet alleen voor de eigen culturele identiteit, maar ook voor de verbinding met anderen. "Hiermee geven we erkenning aan de geschiedenis van onze gemeenschap, zowel hier als in Turkije."

Traditionele liedjes

De muziek speelt een hoofdrol in de voorstellingen, waarvan de eerste vorige week in Borne was: "Bassist Tony Overwater en de uit Enschede afkomstige Turkse saz-speler Göksel Yilmaz spelen traditionele liedjes uit alevetische cultuur en ik vertel tussendoor verhalen over mijn familie."

Overwater is bekend met klassieke Perzische en Arabische muziek, maar niet met dit soort traditionals, waar Yilmaz weer helemaal in thuis is.

Meltem Halaceli: "Elke voorstelling is anders. In Borne vertelde ik over mijn jeugd in Hengelo en de verhuizing naar Borne. Zondag zal het gaan over het liefdesverhaal van mijn ouders en uiteindelijk komt alles samen in de derde voorstelling op 24 augustus in Rijksmuseum Twente. Dan zorgt het Rembrandt Frerichs Trio voor de muziek." In die derde voorstelling komen thema's als 'je ergens thuis voelen' en 'identiteit' aan bod. "Het is een persoonlijk verhaal, maar ik hoop natuurlijk dat ik anderen er mee raak. "

Antakya

De naam 'Antakya' kwam al even voorbij. De geboortestad van Meltems moeder Müfide is door de aardbeving van 6 februari volledig in puin geslagen. Met duizenden doden en gewonden tot gevolg. "Gelukkig niet in mijn naaste familie, maar wel tientallen mensen iets verderop in de familie en veel bekenden. Alle huizen zijn er onbewoonbaar, dus de mensen die gebleven zijn, wonen in noodvoorzieningen. Mijn oma van 84, de moeder van mijn moeder, is nu hier op een toeristenvisum, maar moet straks terug. Ze gaat dan naar de jongste zoon van mijn oom in Istanbul, meer dan duizend kilometer van Antakya. Veel liever zouden we haar bij ons in Nederland houden."

Bouwen, bouwen, bouwen

Volgens Meltem Halaceli is de Turkse overheid maar goed in één ding: bouwen. En het liefst zo snel mogelijk: "Ze zijn nog altijd puin aan het ruimen en er worden nog altijd lichamen gevonden. Als het opruimwerk klaar is, wordt direct begonnen met bouwen. Maar waarom onderzoeken ze niet eerst wat de veilige plekken zijn? Je gaat toch niet op exact dezelfde plek weer flats neerzetten? Wat als er straks weer zo'n aardbeving plaatsvindt? De overheid loopt veel te hard van stapel." Cynisch: "Maar ik snap ze wel: bouwen is het enige waar ze goed in zijn!"