Het Geluid Van Bouwien: Een zak met geld maakt vast gelukkig…

“Het voordeel is dat er nu alleen maar onderhandeld hoeft te worden met het kabinet” zegt minister Piet Adema na het mislukken van het landbouwakkoord.

Ai, dat is een botte conclusie. Ging het landbouwakkoord er nu juist niet om dat ieders inbreng gehoord en betrokken zou worden?

Is het kwalijk te noemen dat juist LTO zich teruggetrokken heeft? Betwijfel het. Als de inhoud van het landbouwakkoord niet overtuigend genoeg is en concrete perspectief er niet uit spreekt, moet je je inderdaad afvragen of je daar onderdeel van wil uit maken. Je wordt als deelnemende partij meegesleurd en verantwoordelijk gemaakt voordat je er erg in hebt. Wat natuurlijk prima is als je achter de inhoud kunt staan. Maar wat als het vastleggen van concrete doelen voor perspectief niet concreet wordt en wazig blijft? En het vertrouwen in de politiek al volledig verdwenen is?

Het blijft lastig oordelen als je de inhoud van wat besproken is aan deze landbouwtafel niet echt kent.

Talkshow meningen

Eva Jinek was in haar uitzending van woensdag 21 juni scherp in haar oordeel dat LTO weg is gelopen omdat het gedroomde akkoord wat af lijkt te wijken. Ook constateerde ze ‘Als het leven als loodgieter niet meer kan moet je gewoon wat anders gaan doen”.

Generatie lang boeren is niet vergelijkbaar met een baan in loondienst. Die uitspraak was erg verrassend. Ondanks alle open en vaak emotionele gesprekken van boeren aan talkshowtafels nog steeds de overtuiging dat het boerenbestaan ‘gewoon’ een baan is. Luisteren talkshowhosts wel echt?

Tafelgast Floor Bremer (politiek verslaggever) is duidelijk in haar mening dat de boeren niet meer moeten zeuren aangezien er 1,4 miljard beschikbaar wordt gemaakt om boeren uit te kopen. Hoort een verslaggever niet neutraal te blijven? Het zat Floor wel heel erg hoog, haar gezicht sprak boekdelen. Zoveel geld beschikbaar en dan nog zeuren…

Zowel tafelgasten Sjaak van der Tak als Caroline van der Plas konden beide dames niet overtuigen, ze bleven veroordelend kijken.

Bedrijfsopvolgers

Het blijft ook ingewikkeld. Om mij heen zie ik boeren in hun bestaan voortploeteren. Ze nemen er betaalde banen naast om het bedrijf te kunnen laten voortbestaan. Ouders blijven twijfelen of ze hun kind willen stimuleren hun op te volgen, maar zien ook dat het bloed gaat waar het niet gaan kan…namelijk een leven als boer of boerin ambiëren.

Om mij heen zie ik jeugd waar mijn kinderen mee naar school gingen jong volwassenen worden.

Als kind zijnde waren ze al verliefd op iedere trekker die voorbij de kleine school reed. Nu zetten ze die liefde om door fysiek te werken in de stal en op het land en landbouwstudies volgen. Ze vliegen uit voor stages naar Denemarken of Canada en ervaren de mogelijkheden van wat wél kan.

De liefde voor het boerenbestaan wordt nog groter. Alleen terug in Nederland wacht steeds veranderende regelgeving.

Het blijft een enorm gevecht zolang er vanuit politiek Nederland geen concreet perspectief en helderheid wordt getoond. Geen nieuwe regels erbij bedenken maar het boerenbestaan vereenvoudigen qua regelgeving en deze vasthouden. Dat lijkt een basis die er moet komen.

Trots uitstralen op de voedselvoorziening die de Nederlandse boer neerzet, met een kwaliteit waar andere landen alleen maar over kunnen dromen. Ideeën over de toekomst omarmen, echt luisteren naar het boeren verhaal en samen omvormen tot concrete voorstellen. Pas dan kun je perspectief bieden en wil iedere partij graag aangehaakt blijven.

Maar blijkbaar is de tijd op. Er mag niet meer ‘gezeurd’ worden en de boeren moeten genoegen nemen met wat aangeboden wordt.

Zeg nou zelf: maakt geld echt gelukkiger als je datgeen wat je het liefst doet niet meer mag doen?