Voor de buurtcamping in Enschede hoeft Roberto (12) zijn spaarpot niet om te keren
Ze hoorden pas last-minute dat ze een plek kregen op de buurtcamping in het Enschedese Wooldrikspark. Dus Roberto (12) zocht met zijn moeder en kleine zusje halsoverkop de kampeerspullen bij elkaar die ze hebben. Voor eerdere vakanties legde hij zijn eigen spaargeld in, dit keer kan hij dat bewaren voor dingen die de meeste twaalfjarigen kopen. Want ze kregen het uitje gratis. Ook de andere bezoekers betalen weinig. "Het is voor mensen die rond de armoedegrens leven een mooie kans om toch op vakantie te gaan."
Een grote cirkel van 25 identieke tentjes staat opgesteld op een groot grasveld achter de kinderboerderij. In het midden een partytent en een stormbaan. Iets verderop een unit met twee douchecabines en aan weerszijden van het geheel een mobiel toilet. De buurtcamping is voor de tweede zomer op rij neergestreken in het Wooldrikspark.
Teruggekomen
“Vorig jaar was ik er ook. Dat is me zo goed bevallen dat ik dit keer in de organisatie zit.” Op een stoeltje bij een van de tentjes zit Jordy. Zelf komt hij uit de Laares. “Dichtbij dus. Er zijn ook veel mensen uit Velve, de zuidwijken en het centrum. Een enkeling komt uit Hengelo. We zien dat de meeste gasten van vorig jaar terug zijn gekomen.”
Wat die gasten terugbrengt? “Het is met name voor mensen die rond de armoedegrens leven een mooie kans om toch op vakantie te gaan. Voor zes dagen betaalt een volwassene maar dertig euro en kinderen kosten niks, er zijn genoeg activiteiten en het is op een niet alledaagse plek zo midden in een park.”
Toch is het niet vol. “Er zijn zo’n tachtig mensen. We zouden er 140 kunnen hebben. Maar veel mensen zijn deze periode al elders op vakantie. En het is nog niet zo bekend.”
Buurtcamping?
Door het hele land worden elk jaar tientallen buurtcampings georganiseerd door stichting De Buurt. De bedoeling ervan is dat mensen uit alle lagen van de samenleving elkaar ontmoeten. Daarom worden de kosten laag gehouden door inzet van vrijwilligers, subsidies en sponsoren. In Enschede zijn dit jaar twee buurtcampings: van vrijdag 28 juli tot woensdag 2 augustus in het Wooldrikspark en van vrijdag 25 tot zondag 27 augustus bij Boswinkel Plaza aan de Belgiëlaan.
Ook Lizet en haar 7-jarige dochter Vera kwamen terug. “Voor de mensen. Het is een soort reünie. Ik vond het vorig jaar superleuk. Toen ging ik wel echt voor de prijs.” Ze zat in de schuldsanering. “Ik heb een moeilijke tijd achter de rug. Daar ben ik nu twee weken uit, halleluja.”
Dat de camping zo dichtbij is vindt ze ook prettig. “Mijn dochter klaagt al als we een uur in de trein moeten, laat staan tien uur naar Italië”, lacht ze. “En als het heel slecht weer wordt zijn we ook zo weer thuis.” Aan de vakantiebeleving doet de korte afstand tot huis volgens Lizet niets af. “Ik zou hier normaal ook kunnen komen, maar nu voelt het echt anders. Doordat je hier slaapt. En met je wc-rol naar het toilet loopt.”
Haar dochter heeft de tijd van haar leven. “Die zit de hele dag in de speeltuin of op het springkussen. Normaal wil ze altijd achter de iPad, nu heb ik haar er nog niet over gehoord. Gelukkig maar, want die heb ik ook niet bij me.”
Roberto
Aan de zijkant van de buurtcamping wordt druk gebarbecued voor iedereen. Uw verslaggever wordt uitgenodigd om mee te eten. Aan tafel treft hij de twaalfjarige Roberto uit Hengelo. Hij staat op de camping met zijn moeder en jonge zusje. “Het is heel leuk hier. Er zijn veel anderen met wie ik kan spelen. Ik heb veel gevoetbald. En vanavond is er nog een bingo.”
Voor hen is het de eerste keer dat ze er zijn. “Mijn moeder kreeg het via een winactie.” Hij doelt op het werk van stichting Stop Armoede 053, die spullen en ervaringen verloot onder mensen met een smalle beurs. Daardoor kon het gezin er gratis terecht. Dat scheelt gek genoeg ook voor Roberto zelf. “Normaal sparen we het hele jaar door om leuke dingen te doen of op vakantie te gaan. Zelf leg ik ook geld in. Dat voegen we samen om te kijken waar we naartoe kunnen.”
Zijn moeder Annabel vertelt dat Roberto nooit in een tent heeft geslapen. “En voor mijn dochter Natalie was het een verrassing, ik heb haar niet verteld waar we naartoe gingen. Ze vinden het heel leuk.”
Ze deelt iets over hun situatie. “Ik zit in de schuldsanering door omstandigheden, dus ik krijg leefgeld.” Van een klein bedrag moet ze alle basisbehoeften betalen. “Het is heel moeilijk. Op school horen mijn kinderen anderen over vakanties. We sparen met z’n drieën, ik probeer ze toch mee te nemen op uitjes.”
Gelukkig helpen anderen ook. “Een aantal keer nam mijn zusje ons mee. Twee jaar geleden konden we weg via Humanitas, daar praat mijn dochter nog steeds over. En via Wijkracht (welzijnsorganisatie, red.) kunnen we donderdag naar Walibi. Zo doe ik het. Dit jaar zit op die manier gelukkig toch vol met leuke dingen.”
Gerelateerd
