Almelose kattengedragstherapeut kruipt in huid van katten en schrijft een boek

Als gedragsdeskundige laat Gevaerts op humoristische wijze veelvoorkomende problemen zien bij de beestjes. In het boek zijn de katten aan het woord en hebben ze het vooral over elkaar en over hun baasje. “Over mij is het niet heel positief. Om kater Patrick te citeren: ‘We hebben het er over gehad en we houden haar maar.’ Er zit humor in. Het zijn karikaturen van de katten”, aldus de deskundige.

Altijd boos

Wat zijn dan dingen waar katten over praten? “Over hoe ze de kattenbak willen hebben, hoe blij ze worden van al hun keuzes of over iemand die ziek wordt. Je weet niet wat er in hun hoofd omgaat, maar je weet hoe ze reageren, ook op elkaar." Op basis van hun persoonlijkheden, ontwikkelde de schrijfster de karikaturen. "Emmy is bijvoorbeeld altijd boos en negatief en wil alleen maar weg, maar ze is ook kwetsbaar.”

Eigen hangmat

De meeste verhalen doen zich voor in ‘Het Katshuis’. Dat is een verblijf speciaal voor de inmiddels zes katten van Gevaerts: “Het is een kinderspeelhuisje. Ik heb er een zolder ingemaakt met kattenbak.” En haar katten komen niks tekort: “Mijn kat Emmy heeft een eigen ruimte op zolder. Ze hebben een hangmat en uitkijktoren. Ook hebben ze een eigen overkapping.”

Hoe het begon

Het begon allemaal toen de derde kat van Gevaerts angstig gedrag begon te vertonen. “Basje dook al helemaal in elkaar van de plafonniere.” Toen besloot ze de opleiding te volgen tot kattengedragstherapeut aan Aeres, een trainingscentrum op gebied van dierverzorgingsopleidingen. Bij het praktijkexamen moest ze een therapieadvies geven over twee probleemkatten. “Ze zijn heel streng, maar ik heb er veel van geleerd.” Het behalen van het diploma deed ze binnen twee jaar in vier delen.

Therapiekennel

Bij Dierenopvangcentrum 't Noordbroek ging ze als vrijwilliger aan de slag. Katten die met problemen binnenkwamen, gingen naar de ‘therapiekennel’. Vervolgens ging de gedragsdeskundige aan de slag om de katten weer plaatsbaar te maken. “Het is eigenlijk altijd gelukt. Een kat (Emmy) heb ik zelf gehouden. Die was niet plaatsbaar.” Corona kwam en toen stopte ze met het vrijwilligerswerk.

Leerzaam

Haar groep met katten begon te groeien: “Toen ging ik kleine verhaaltjes schrijven op Facebook.” De verhaaltjes werden zo goed ontvangen, dat Gevaerts de verhalen wilde bundelen en meer katteneigenaren wilde informeren. “Als je katten hebt, kun je er ook van leren. Hoe moet je bijvoorbeeld met de kattenbak of met een sterfgeval omgaan?”

Tips van een kattengedragsdeskundige

Gevaerts geeft een tipje van de sluier. Een kat moet je bijvoorbeeld niet straffen met een plantenspuit: “We doen veel verkeerde dingen met goede bedoelingen, zoals wegjagen. Daar worden katten juist bang van. Je denkt dat je snel iets oplost, maar als je het vriendelijk doet is het een blijvende oplossing.” Het basisprincipe is niet straffen, maar juist voorkomen. Wanneer een kat ergens niet mag komen of niet aan mag krabben, dan is een aantrekkelijk alternatief het beste. “Of zorg dat hij er niet bij kan. Zet een krabpaal naast de bank die de kat fijn vindt, en zet het steeds iets verder weg.”

Eén van de belangrijkste tips die ze noemt in haar boek is eerst naar de dierenarts gaan. “Als je vreemd gedrag ziet bij een kat, ga dan eerst naar de dierenarts. Een kat is een roofdier en wil daarom geen zwakte tonen. Dus dan heb je kans dat hij al langer wat onder de leden heeft.” Ze adviseert om eerst fysieke oorzaken uit te sluiten. “Wanneer een kat bijvoorbeeld niet meer in de kattenbak plast, kan het aan heel veel dingen liggen.”

Rode katers

Het zijn vooral drie dingen waaraan men het humeur van een kat kan herkennen: “De lichaamshouding, stand van de oren en de staart.” Kopjes geven doen katten om geur af te geven en iets te claimen. “Ze zeggen ‘je bent helemaal van mij’. Als de staart erbij omhoog staat zijn ze blij om je te zien.” En of rode katers eikels zijn? “Ze zijn in ieder geval brutaler dan lapjeskatten, daar is onderzoek naar gedaan”, zegt Gevaerts.