Uit onderzoek van de Japanse psycholoog Sadahiko Nakajima blijkt dat de stelling ‘Huisdsieren lijken op hun baasjes’ een cliché is dat wel degelijk opgeld doet. In driekwart van de gevallen hebben proefpersonen succesvol aangegeven welke baasjes en honden ook echt bij elkaar hoorden. De stelling van de week luidt dan ook: een hond lijkt op zijn baas.
De Hengelose hondenbaasjes is gevraagd of zij ook een waarheid zien in de stelling: 'Een hond lijkt op zijn baas'. Veel van deze mensen lijken het eens te zijn met de stelling, maar waar zit 'm dat dan precies in?
Volgens Nahajima zit de gelijkenis voornamelijk in de ogen. De blik die het huisdier heeft, is hier een kernelement. Mensen zijn namelijk van nature aangetrokken tot iets dat ze bekend voor komt, iets vertrouwds. Dat zal dus onbewust een grote invloed hebben op de keuze die iemand maakt bij het uitkiezen van zijn of haar kwispelende compagnon.
Een verdere verklaring zou kunnen zijn dat honden over het algemeen veel op hun baasjes letten. Na een verloop van tijd zou het huisdier dan langzaam karaktertrekjes of het tempo van het baasje over gaan nemen als een manier om zich aan te passen.