Een ongewenste Amerikaan op landgoed Groot Brunink
1Twente-journalist Franklin Veldhuis gaat wekelijks op pad in Twente om zich aan de hand van een echte natuurkenner te verbazen over de natuur in 'onze achtertuin'. Over het algemeen is deze deskundige oud-boswachter Harry Koster. Dit keer neemt Harry hem mee naar landgoed Groot Brunink. Daar tiert de Amerikaanse vogelkers welig. Van de bessen is prima jam te maken, maar daarmee hebben we direct al het goede wel genoemd.
De Amerikaanse vogelkers is een zogeheten ‘invasieve exoot’. ‘Exoot’ betekent dat de plant niet van nature in Nederland voorkomt en ‘invasief’ wil zeggen dat de plant een bedreiging vormt voor inheemse soorten. Soms zijn deze invasieve exaten gevaarlijk voor mens en dier (denk aan de reuzenberenklauw die pijnlijke blaren veroorzaakt bij aanraking), soms zorgen ze voor instabiele slootkanten (denk aan de reuzenbalsemien) en sommigen, zoals de Japanse duizendknoop met zijn krachtige wortels, kan fikse schade veroorzaken aan wegen en gebouwen.
De Amerikaanse vogelkers is vooral ‘lastig’. Hij verdringt inheemse struiken, waardoor de biodiversiteit wordt bedreigd. Hoewel de soort al ruim een eeuw hier is, herkennen onze eigen bijen, hommels en vlinders de bloemen nog altijd niet. Ze laten hem links liggen. Verspreiding van de soort geschiedt dan ook door vogels die de bessen eten en de pitten overal laten slingeren.
De Amerikaanse vogelkers heeft een iets ander blad dan de gewone vogelkers, maar meest kenmerkend is de scherpe amandelachtige geur van het hout. Je ruikt het als je een afgebroken takje bij je neus houdt. Daarom zijn er ook nauwelijks beesten die de jonge loten eten. Wat de plant natuurlijk weer in de kaart speelt in zijn opmars richting werelddominantie. In elk geval op lokale schaal.
Het wrange is dat de mens zelf verantwoordelijk is voor het binnenhalen van de struik. Sterker nog, we haalden hem hier bewust naar toe. Toen we begin 20e eeuw overal heidevelden omtoverden in dennenbos waren er snelgroeiende struiken nodig om te zorgen voor een goed bosklimaat. De Amerikaanse vogelkers was ideaal. Nu zitten we met de gebakken.. euh.. kersen.
Volgende week in aflevering 7. van Flora, Fauna en Franklin nemen we een kijkje bij de mensen van natuurwerkgroep EnHOe. Zij bestrijden de struiken te vuur en te zwaard, maar of ze ooit zullen winnen...
Gerelateerd
