Hengeloër Noëmar Reinita rapt al twee jaar onder de artiestennaam Astronautje. Dit alter ego lijkt op het eerste gezicht erg vrolijk en feestelijk, maar voor de rapper schuilt er een wereld van verdriet achter. Na een lastige periode in zijn leven was het in de huid van Astronautje kruipen hetgeen hem op de been hield: “Ik had space nodig, ruimte. Vandaar die naam.”
De noodzaak voor deze uitvlucht ligt in een donkere periode in z'n leven, zo'n 15 jaar geleden: “Ik had te kampen met een moeder die leed aan borderline. Daardoor heb ik heel veel meegemaakt in mijn jeugd”, vertelt Noëmar.
Uiteindelijk heeft zijn moeder zichzelf van het leven beroofd, waardoor uiteindelijk het personage Astronautje ontstond: “Ik zocht een uitweg. Ik wilde iets anders dan te diep in mijn verleden duiken. Toen ben ik de housescene ingegaan.”
Sinds twee jaar is Astronautje een publiek karakter, maar voorheen was het voor Noëmar slechts een persoonlijk middel om zijn verleden te verwerken: “Kijk bijvoorbeeld naar iemand die voetbalt: als diegene op het veld staat, dan is hij of zij zichzelf en is het de plek om alles eruit te laten wat er in zit. Zo zie ik het ook, op het podium kan ik mezelf zijn.”
Zo'n vijftien jaar geleden, toen zijn moeder uit het leven stapte, heeft Reinita een tijdje 'als een astronautje geleefd'. Na drie jaar haalden de problemen hem toch in: “Ik ben hiernaast ook muurschilder en toen ik op een gegeven moment naar een lege muur stond te staren, begon ik opeens spontaan te huilen.”
Toen die klap kwam, voelde Noëmar de noodzaak om hulp te zoeken, maar dat kon niet meteen: “Op dat moment vond ik het zo zwaar dat ik de gedachte heb gehad om zelf ook uit het leven te stappen. Ik heb toen een afscheids-EP gemaakt, waarin ik alle problemen die me dwarszaten van me af heb geschreven en gelukkig bleek dat uiteindelijk mijn remedie.”
Noëmar is nog lang niet klaar met het vertellen van zijn verhaal: “Astronautje is slechts een deel van het verhaal dat ik wil vertellen. Ik ben van plan om het hele verhaal van mijn moeder en haar borderline met het publiek te gaan delen in een theatershow. Daar ben ik in feite al 15 jaar mee aan het werk en dat gaat nu eindelijk echt een keer gebeuren.”