Kluun laat Hengelose scholieren zien dat iedereen een verhaal te vertellen heeft: 'Dat onderscheidt ons van de dieren'
De stichting Hengelo Leest nodigde vorige week schrijver Kluun uit in de bieb om met leerlingen van het Bataafs Lyceum en het Montessori College in gesprek te gaan. De jongeren konden vrijuit vragen stellen en naar Kluuns verhalen luisteren. Kluun - in z'n paspoort staat 'Raymond van de Klundert' - is een warm pleitbezorger van het vertellen van verhalen: "Iedereen heeft een verhaal in zich. Dat besef moet lezen leuk maken."
Controversieel
‘Komt een vrouw bij de dokter’, Kluuns debuutroman, was zeker op het moment van verschijnen erg controversieel. "Iedereen weet dat ik tijdens Judiths ziekte (zijn in 2001 overleden vrouw, red.) een affaire heb gehad met een ander. In het boek heb ik Stijn gecreëerd, gebaseerd op mijzelf, maar erg gedramatiseerd.”
Hiermee benadrukt de schrijver de kracht van het vertellen van een verhaal. Hij ziet zichzelf niet zozeer als schrijver, maar als verhalenverteller.
Verhalen vertellen
In de interactie met de leerlingen probeert Kluun over te brengen hoe belangrijk het is om te lezen en verhalen te vertellen: “Het enige dat ons onderscheidt van de dieren is, naast dat we wc-papier gebruiken, dat we verhalen vertellen. Onze hele identiteit is gebouwd op verhalen, iedereen heeft een verhaal over zichzelf. Die verhalen moeten we leren ontdekken en vertellen."
Achterste banken
Voor aanvang van het gesprek voorspelt Kluun dat de leerlingen uit 6vwo een wat serieuzere houden zullen aannemen: "Die leerlingen zijn vaak zeventien, achttien jaar oud. Die hebben al een sprongetje gemaakt van de puberteit naar volwassen worden."
Daarentegen verwacht hij van de 3havo-leerlingen een iets meer gereserveerde houding: "Die kinderen zijn rond de vijftien, zestien. Die gaan ongetwijfeld de achterste banken bezetten", lacht hij. En dat bleek ook het geval.
Tweede editie
Dit was de tweede keer dat stichting Hengelo Leest een schrijver uitnodigde in de bibliotheek. De vorige keer was schrijver Adriaan van Dis in de bibliotheek om het gesprek aan te gaan met middelbare scholieren uit Hengelo.
Speld
Al is er één ding dat deze twee groepen niet van elkaar onderscheidt: "Ik vertel ook altijd een verhaal en hoe uitgelaten en hangerig de leerlingen ook zijn, ze zijn dan toch altijd stil. Daarmee laat ik zien wat de kracht van een verhaal is."
En dat was precies wat er gebeurde: alle leerlingen luisterden vol aandacht toen hij het verhaal over de ziekte en het overlijden van z'n vrouw vertelde. Je kon een speld horen vallen.
Gerelateerd
