Ziekenhuisgroep Twente, kortweg ZGT, bestaat 25 jaar. In 1998 fuseerden de ziekenhuizen Streekziekenhuis Midden Twente in Hengelo en Twenteborg in Almelo tot Ziekenhuisgroep Twente. Oud-bestuursvoorzitter Lex Hilbers en huidig bestuursvoorzitter Hilde Dijstelbloem blikken bij 1Twente Vandaag terug én vooruit: "Het belang van de patiënt moet altijd ons kompas blijven."
Die fusie eind vorige eeuw werd voorafgegaan door eerdere fusies in beide steden. Almelo had drie ziekenhuizen, Hengelo had er twee. Die operaties waren nog maar net afgerond of de samensmelting tussen SMT Hengelo en Twenteborg Almelo stond voor de deur. Lex Hilbers daarover: "De ziekenhuizen waren genoodzaakt meer te gaan samenwerken vanwege nieuw landelijk beleid: het aantal bedden per duizend inwoners moest worden teruggebracht en meer medische handelingen moesten of poliklinisch of in dagbehandeling worden gedaan. Kortom, de kosten moesten worden gedrukt, maar de kwaliteit moest behouden blijven. Daardoor was fuseren onvermijdelijk."
Hoewel de bestuurlijke fusie al in 1998 zijn beslag kreeg, kregen de ziekenhuizen pas in 2008 hun gezamenlijk nieuwe naam: Ziekenhuisgroep Twente. Hilde Dijstelbloem kwam als bestuurder in 2019 aan boord: "Van oudsher waren het twee heel verschillende ziekenhuizen. Twenteborg was meer gericht op zorg en leren, het was een opleidingsziekenhuis, en het SMT was een ondernemend ziekenhuis. Dat matchte prima. Sinds ik vier jaar geleden begon, heb ik nooit gemerkt dat het ooit twee verschillende ziekenhuizen waren."
Begin deze eeuw deed de marktwerking zijn intrede in de zorg. Niet iedereen was er blij mee. Dijstelbloem: "Hierdoor moesten we anders gaan werken en werden we alerter op kosten. Dat was niet per se verkeerd. Marktwerking zorgde wel voor hobbels in de samenwerking met andere partijen. Zeker in het begin liep niet alles even soepel. Nu hebben we gelukkig het Integraal Zorgakkoord. Daarin staan afspraken tussen de overheid en een groot aantal partijen in de zorg. Het doel is de zorg in Nederland te verbeteren en voor te bereiden op de toekomst."
Lex Hilbers weet nog dat de mensen op de werkvloer een zoveelste fusie helemaal niet zagen zitten: "Iedereen werkte hard en niemand wilde verandering. Veranderingen worden vaak gezien als een probleem, niet als een oplossing. Zeker niet als mensen de reden van die verandering niet kennen. Daarom was het onze taak om dat verhaal te delen met de specialisten en het overige personeel."
Een volgende fusie, bijvoorbeeld met MST, is niet aan de orde, vertelt Hilde Dijstelbloem: "Wat veel mensen niet weten is dat bijvoorbeeld specialisten van MST en ZGT al volop samenwerken. Fuseren is sowieso heel ingewikkeld tegenwoordig." Ze lacht: "Lex vertelde me dat het destijds heel makkelijk ging: je maakte afspraken, schreef ze op een briefje en het was geregeld. Dat kan nu niet meer. Daarbij is de vorm ondergeschikt aan de inhoud. Met andere woorden: we werken nu al prima samen, een fusie brengt niks extra's."
Vooruitkijken doet Dijstelbloem wel volop: "In Hengelo hebben we de laatste jaren veel gebouwd en verbouwd, in Almelo staat er de komende jaren veel te gebeuren. We tekenen daar aan het ziekenhuis van de toekomst. Het is erg inspirerend om hier nu leiding aan te mogen geven."
Toenemende druk op het zorgsysteem door vergrijzing en toenemende zorgkosten, het zijn best dingen waar je als ziekenhuisbestuurder wakker zou kunnen liggen. "Maar dat doe ik niet", bezweert Dijstelbloem: "Ik vind het wel een mooie opdracht om de zorg de komende jaren zo te organiseren dat inwoners van Twente in principe voor geen enkele behandeling de regio hoeven te verlaten. Het zou mij alles waard zijn als we dat met ZGT en MST kunnen waarborgen."
Ze geeft een actueel voorbeeld: "Er komen naar alle waarschijnlijkheid normen voor de hoeveelheid oncologiebehandelingen die we moeten uitvoeren. Je moet dan een bepaalde hoeveelheid zorg leveren om een afdeling te kunnen behouden. Hierin moeten ZGT en MST samen optrekken: of door bepaalde behandelingen in beiden ziekenhuizen aan te bieden of de keuze te maken voor een van de twee. Alles met de opdracht om de zorg voor Twente te behouden."
Uitzonderingen zullen er altijd blijven, vertelt Dijstelbloem: "Zo is bijvoorbeeld kinderhartchirurgie zo specialistisch, dat moet je concentreren op een paar plekken in Nederland."