Hengelose fotografe zet schijnwerper op analoge fotografie en ambachtelijke vaklui: 'Niet vergeten waar we vandaan komen'

Houten kasten met grote lenzen en even grote cassettes met glasplaten die belicht worden: het ambacht dat Dusinska beoefent gaat verder terug dan de 'typische' analoge Polaroids of wegwerpcamera die velen nog kennen. Ze gebruikt zelfs technieken die rond 1850 werden gebruikt. Het ontwikkelen gebeurt in een ouderwetse donkere kamer (doka).

Opeens heb je het...

De geboren Poolse vindt het prachtig om te doen, vertelt ze in 1Twente Vandaag. Het begint nog niet zo lang geleden. "Op een ochtend in 2015 stond ik op en dacht: Wat ga ik vandaag doen? Ik word fotograaf!" Tot die tijd heeft ze een eigen schoonmaakbedrijf, waarmee ze start als ze in Nederland komt in 2002. "Maar ik wilde dat niet langer."

Na die spontane ingeving wisselt ze de dweil steeds vaker in voor de camera. "Ik leerde mijzelf het vak van fotografe." In eerste instantie nog digitaal. "Maar tijdens een van mijn shoots ontmoette ik een fotograaf die met een analoge camera werkte. Hij introduceerde me in die wereld." Dusinska is verkocht. "Het ging mij om de camera. Niet zo'n klein ding, maar je hebt echt iets in handen. In 2016 was dat. Toen wist ik nog niet hoe mooi de foto's zijn die je ermee kan maken. Dat kwam later."

Chemische stoffen

Doordat de foto's niet digitaal genomen worden, moet alles met de hand worden gedaan. Het proces telt een reeks complexe handelingen. “Het vergt veel kennis, want er kan bij elke stap iets misgaan. Je werkt natuurlijk wel met chemische stoffen.”

Dusinska werkt met de zogeheten natte plaat-collodiumtechniek. Een 19e-eeuws proces, waarbij een glasplaat voorzien wordt van een laag collodium en daarna in een bad van zilvernitraat lichtgevoelig wordt gemaakt. Vervolgens wordt de plaat in de camera geplaatst en valt het licht door de lens op de plaat. Dan wordt de plaat naar een doka gebracht om het beeld verder te ontwikkelen.

La Magie du Métier

Haar expositie draagt de naam La Magie du Métier, Frans voor ‘de magie van het vakmanschap’. Dat omschrijft precies wat de Hengelose fotografe zo belangrijk vindt aan deze manier van werken. “Analoge foto’s boots je niet na met digitale snufjes. Je kan er wel een filter overheen gooien, maar dan zie je gelijk dat het een filter is. Het zit bij mij echt in de sfeer van de foto.”

De titel van de expositie slaat niet alleen op haar eigen passie, maar ook op die van haar soortgenoten. Ze legt de ‘vergeten beroepen' vast. Beroepen die tegenwoordig alleen nog gezien worden als een hobby of ambacht. Denk aan een klokkenmaker of een organist. “Het is belangrijk dat we niet vergeten waar we vandaan komen.”