In haar mooie lichte zolder-atelier verricht Renske Schilt wonderen met paletmes, penseel, olieverf, olie-gel, pigmenten, vernis en last but not least: haar moeders breipen. “Die hang ik met de ronde knop aan het schilderij zodat ik mijn hand kan ondersteunen.” Dankzij twee nominaties voor de Nederlandse Portretprijs en het winnen van het TV-programma ‘Sterren op het doek’ geniet ze inmiddels landelijke bekendheid en stromen de portret-opdrachten binnen. “Ik kan wel een jaar vooruit.”
Schilt heeft zich het vak van portretschilder zelf eigen gemaakt door veel vlieguren te maken en door vallen én opstaan. Ze gooide het roer om en gaf er haar loopbaan in het onderwijs voor op. "Toen ik begon met portretschilderen dacht ik: ik kan het wel, het gaat me wel lukken. Ik heb vaak de olieverf weer uitgeveegd en ben daarna weer overnieuw begonnen."
“Ik heb altijd al veel van kunst gehouden. Maar een jaar of zes geleden wandelde ik in het bos en zag ik het licht door het bladerdek schijnen en dacht ik: dat moet ik schilderen!” Een kunstenares was geboren. Vanaf dat moment begon ze (beter) te tekenen, keek ze in kunstboeken en naar YouTube. Ze ging met olieverf werken. “Ook daar moet je op studeren.” Haar motto: “Proberen en doen.”
Waarom eigenlijk portretten? Ze denkt even na. “Daar zit alles in. Het is een lekkere technische uitdaging. Je stopt er je hele hebben en houden in. Opdrachten brengen ook best wel druk en spanning met zich mee. Mensen moeten er blij van worden. Voordat ik iemand ga schilderen heb ik eerst een gesprek vooraf, zodat je iemand een beetje leert kennen. Ik maak van verschillende poses schetsen en foto’s. Ik vind het prettig om het thuis zelf uit te tekenen en te schilderen. Dan pas ik de kleuren ook vaak aan, omdat die in een foto niet zo mooi zijn.”
Schilt schildert mensen vaak zo dat het net lijkt of je bij ze zit. "Tijdens het schilderen denk ik vaak aan gesprekken die ik met die persoon heb gehad, hoe leuk het was én de humor. Je raakt zo verbonden met het schilderij en die persoon. Als ik met iemand praat, vallen bijvoorbeeld alle rimpels weg. Onwillekeurig schilder ik iemand dan ook wat zachter."
Ze zegt dat het van haar eigen gevoeligheid en voorkeuren afhangt hoe een schilderij wordt. "Je schildert de uitstraling van iemand. Soms is dat lastig als het beeld niet inspireert. Dan helpt een zachte manier van kijken. Dan kun je bijvoorbeeld vertedering krijgen voor diegene die je schildert en dat helpt."
Het schilderen van een werk is een heel proces. Vaak komt er wel wat voorbereidingstijd bij kijken om een nieuw schilderij te beginnen. "Over sommige schilderijen doe ik een paar weken, over andere een paar maanden. Je moet verf mengen om de juiste kleur te krijgen, problemen oplossen, inoliën van het doek. Het ene pigment droogt weer sneller dan het andere. Het is een mengelmoesje van direct schilderen en gelaagdheid. Je werkt er hard aan en dan komt er wat uit. Vaak is dat schilderen ook een beetje uitproberen; doen.”
Twee van haar portetten werden genomineerd voor de Nederlandse Portretprijs, waaronder het portret van haar moeder (2021) en Siem Jacobs (2023. Ze wil volgend jaar opnieuw een werk opsturen. "Voor mijn derde inzending voor de Nederlandse Portretprijs ga ik de Hengelose Nachtburgemeester Irma Bruggeman schilderen. Dit is haar laatste jaar als Nachtburgemeester. Ik ken Irma van Kunstwerkplaats de Möllerwerf. Ik wil haar al heel lang schilderen. Ik heb nog een jaartje om de nieuwe inzending te maken. Het zou leuk zijn om nu een keer te winnen.”
Hoe zie je jezelf over 10 jaar? “Wat ik dan zou willen, wil ik nu al”, lacht ze. “Ik heb niet echt een richting die ik op wil. De portretten wat losser schilderen, een solo-expositie maken, maar nu heb ik veel opdrachten, dus dat komt nu nog niet. Verder wil ik nog handiger worden in kleuren mengen. Ik wil altijd blijven leren.”
Kijk voor meer informatie over Renske eens op haar website. Daar staat nog veel meer prachtig werk op: renskeschilt.nl