Na edities in Londen, Washington, New York en Amsterdam komt de expositie 'Stations of the Cross' nu naar Hengelo. Veertien kunstenaars verbeelden daarin het lijden van Jezus én van mensen in onze tijd. Curator en exposant Arent Weevers: "Elk kunstwerk herinnert eraan hoe kwetsbaar de mens is. Oorlog, onrecht en eenzaamheid zijn van alle tijden, maar altijd weer zullen er mensen zijn die zich inzetten voor vrede, gerechtigheid en naastenliefde." Zaterdag 17 februari is de opening.
Weevers is behalve kunstenaar, curator en organisator van deze bijzondere expositie ook nog eens theoloog: "Voor mij voelt die combinatie heel logisch. Als twee boezems in hetzelfde hart. De verbindende factor tussen kunst en theologie is dat het allebei groter is dan je kunt denken. Waar God groter is dan je kunt bevatten, geldt dat ook voor kunst. Als je kunst toelaat, wil het je iets vertellen wat je nog niet wist."
Dat geldt ook voor de mediakunst die Weevers, die overigens zelf exposeert in de brandweerkazerne, zelf maakt: "Mijn werk overkomt mij. De kunstenaar Michelangelo zei dat heel mooi over zijn eigen beelden: 'Het is er al. Ik hoef het alleen nog maar een beetje uit te hakken'."
Waar Michelangelo 500 jaar geleden leefde, speelde de lijdensweg van Jezus Christus zich nog veel langer geleden af. Naar dat universele verhaal is de expositie die zaterdagmiddag in Hengelo wordt geopend gemodelleerd. In Stations of the Cross, in het Nederlands 'kruiswegstaties', wordt middels veertien kunstwerken de lijdensweg van Christus verbeeldt. Het is een artistieke interpretatie van de afbeeldingen die je langs de wanden van rk-kerken ziet; de route die Jezus aflegde over de Via Dolorosa in Jeruzalem, vanaf z'n veroordeling tot de graflegging.
De Hengelose Via Dolorosa route start in de Waterstaatskerk en doet veertien locaties in de stad aan, zoals museum Oyfo, de brandweerkazerne, ROC van Twente, de Ayasofya moskee, de Schouwburg, de bieb en de Lambertusbasiliek.
In de basiliek is werk van Masha Trebukova, genaamd 'Dead soldiers of Ukraine', te zien. Weevers: "Een gezond mensen kan niet teveel oorlogsbeelden zien op tv of in de krant. Daar zit een grens aan." Bij kunst is dat anders, vertelt hij. "Ik vind het wonderlijk dat deze werken je op een heel andere manier laten kijken naar oorlog. Masha heeft kommetjes van papier maché gemaakt en daarin de gezichten van gesneuvelde soldaten getekend. Saillant detail: dat werk is te zien in een vitrine, die staat op de plek in de kerk waar bij uitvaarten mensen opgebaard worden."
Stations of the Cross wordt zaterdag 17 februari om 12.00 uur geopend in de Waterstaatskerk aan de Deldenerstraat in Hengelo. Na de opening wordt gezamenlijk een deel van de route afgelegd. Op een later moment kan iedereen op eigen gelegenheid de route afleggen op vrijdag- en zaterdagmiddagen tussen 12 en 16 uur. Wel steeds starten in de Waterstaatskerk, is Weevers' tip. Een aantal locaties kan overigens op die middagen dicht zijn vanwege bijvoorbeeld gebedsbijeenkomsten of de sabbat. Informatie daarover vind je op deze website.
Bij InteraktContour, naast de Waterstaatskerk, visualiseert kunstenaar Peter Bogers zijn tinnitus. Weevers daarover: "Peter heeft veel last van oorsuizen. Hij verbeeldt in zijn werk hoe hij z'n kruis opneemt. Hoe hij er niet voor weg kan lopen. In elk werk dat vanaf zaterdag te zien is, verbeeldt de kunstenaar een van de veertien staties uit de kruisweg. Ze gaan in wezen allemaal over kwetsbaarheid en levenskracht. Of dat geen tegengestelde begrippen zijn? Nee, ik ben ervan overtuigd dat wanneer je je kwetsbaar durft op te stellen je meer levenskracht krijgt. Het leven wil je heel veel geven, maar je moet wel ergens doorheen."
Een werk dat veel met Weevers doet is 'Grief' van Erwin Olaf: "Je ziet een video van een rouwende vrouw. Je hebt de hele tijd het gevoel: dit werk gaat over mij, maar tegelijk overstijgt het je ook. Dat kan troostrijk zijn. En nu, na Olafs overlijden, heeft het een dubbele laag gekregen. Om die reden kan ik er ook zelf bijna niet naar kijken."