Gijs Eijsink wil met Hengelo Magazine de verborgen trots van de Hengeloër aanboren: 'De stad verdient dit'

Driemaal begon Gijs Eijsink met een papieren magazine en tweemaal was het geen al te lang leven beschoren: Twentesport Magazine hield het 3,5 jaar vol en Zilver kwam onder zijn hoofdredacteurschap (het blad bestaat nog, maar Eijsink heeft er niets meer mee te maken) tot dertien afleveringen. Hengelo Magazine moet zijn 'drie keer is scheepsrecht' worden. "Omdat er in Hengelo zoveel moois gebeurt, verdient deze stad een eigen glossy."

Fulda en Alassio

Het idee keek hij af van twee andere stadsmagazines, een in het Duitse Fulda en een in het Italiaanse Alassio. Eijsink: "Het Duitse blad is erg mooi, maar mij te commercieel, het Italiaanse blad is daarnaast ook journalistiek erg interessant. We willen met het Hengelo Magazine een combinatie van beide maken. Journalistiek goed en mooi om vast te houden."

Eijsink bedacht het concept in samenspraak met vormgever Erik Gigengack. Ze werkten ook samen bij Zilver, de glossy voor de Twentse 65-plusser. Eijsink: "Zilver was erg leuk om te maken, maar we hadden van doen met een uitgever die de druk soms niet aan kon en begon te schreeuwen. Daar had ik geen zin in en ik ben ermee gestopt." Geschreeuwd wordt er niet op de denkbeeldige burelen van Hengelo Magazine: het blad wordt uitgegeven door een stichting, waarin meerdere mensen zitting hebben.

Remko Pasveer

Gijs Eijsink, oud-journalist bij de Twentsche Courant Tubantia, heeft tal van oud-collega's gevraagd het journalistieke deel voor hun rekening te nemen. De eerste editie van het Hengelo Magazine rolde op vrijdag 1 maart van de persen en wordt op zaterdag 2 maart gepresenteerd in De Appel 2.0 aan de Langestraat 29.

Wat kunnen we zoal lezen in het eerste, 64 pagina's tellende nummer? Eijsink: "Uiteraard een paar uitgebreide interviews, onder meer met burgemeester Sander Schelberg, met ondernemer Robert Staal en met Ajax-keeper Remko Pasveer, die al tien jaar in Tuindorp 't Lansink woont. Verder de nodige rubriekjes, waaronder eentje waarin we telkens een andere wijk belichten. We beginnen met de Hengelose Es."

In 2017 verscheen van de hand van Eijsink het boek 'Hoe mooi is Hengelo wel niet'. Daarin vertellen 61 min of meer bekende (oud-)Hengeloërs hoe mooi zij de stad wel (of niet) vinden. Met daarbij een fotoportret van die persoon op een favoriete plek. Bij Eijsink zelf duurde het jaren voor hij de schoonheid van Hengelo zag: "Ik durf tegenwoordig wel te stellen dat elke wijk mooi is op z'n eigen manier. Neem de Hasseler Es. Vroeger had ik daaraan echt een hekel, maar tegenwoordig vind ik de Hasseler Es een van de mooiste wijken van Hengelo. Met name vanaf de fiets gezien is die groene wijk prachtig."

Sentiment

Over de binnenstad waren de Hengeloërs in een nog niet eens zo heel ver verleden eensgezind: niet om aan te zien. Maar dat draait nu volgens Eijsink ook bij: "Veel mensen zijn blij met wat er gebeurt. De nieuwe markt, het De Wetplein, de geplande nieuwbouw in en rond het centrum, noem maar op. Met het Hengelo Magazine willen we meeliften op dat sentiment. Waarom mogen Hengeloërs niet trots zijn op hun stad?"

'Ik vind Enschede ook leuk'

Eijsink mag dan veel zin hebben in dit avontuur en trots zijn op Hengelo, het credo 'liefde maakt blind' gaat niet op voor hem: "Of ik knettergek ben van Hengelo?" Het blijft even stil en dan glimlacht hij: "Nou, nee hoor. Dat moet je niet overdrijven. Ik ben er in 1990 komen wonen, heb er jaren gewerkt als journalist voor Radio Oost en de Twentsche Courant en ging er jaren eerder ook al naar de middelbare school. Daardoor heb ik absoluut wat met Hengelo, maar ik vind Enschede ook een leuke stad."

Het moet overigens geen 'oudemannenblad' worden, benadrukt Eijsink. Sterker nog, het wordt niet alleen maar een blad: "Hengelo Magazine is een mediaplatform. Ook online en op social media ga je van ons horen. Een aantal schrijvers is van mijn leeftijd, maar een van onze redacteuren is nog maar 29. We richten ons dus op alle Hengeloërs."