Willemina Bakkenes viert dit jaar 'tachtig jaar mens zijn' met een grote tentoonstelling in de Möllerwerf in Hengelo en met een boek dat een beeld schetst van haar recente, abstracte werk van de laatste tien jaar. "Het zijn moeilijke tijden voor de mensheid. We hebben wat vrolijkheid nodig. Ik hoop in elk geval dat mensen na het zien van de expositie verheugd naar huis gaan."
Tachtig jaar geleden werd Willemina geboren in Utrecht. Ze groeide op in Den Haag en keerde later met haar eerste man terug naar Utrecht. Na een carrière als directiesecretaresse besloot zij zich om te laten scholen tot iets creatief. "Ik had een goede baan, maar ik wilde wat anders. Toen m'n eerste kind was geboren, keek ik van zes hoog uit het raam en dacht: hoe raak ik m'n energie kwijt? Ik wilde niet alleen maar luiers verschonen. Ik heb wat oude lakens in stukken gescheurd en ben gaan schilderen met dat wat voor handen was: schoensmeer, inkt, nagellak."
Ze zegde haar baan op en ging studeren. "Ik schreef me in aan de vrije academie Artibus in Utrecht en twee zomers lang volgde ik workshops in Luxemburg, waar ik intensief de menselijke figuur bestudeerde." Om ook iets doen met haar vragen op het gebied van zingeving volgde ze een studie theologie aan de Universiteit van Utrecht.
Ondertussen solliciteerde haar man naar een baan in Hengelo en Willemien volgde hem: "Dat ging toen gewoon zo. Je ging je echtgenoot achterna. Ik had gelukkig al wel de nodige portretopdrachten en eenmaal in Hengelo werd ik gevraagd les te geven bij CREA, Centrum voor Kunsteducatie in Hengelo, tegenwoordig Oyfo." Ze gaf 29 jaar les in het vak tekenen/schilderen: "Ik ben echt goed geland in Hengelo."
Van het portretschilderen lijkt het een kleine stap naar het schilderen van religieuze iconen. Dat zijn immers ook portretten. Bakkenes legde zich er vanaf begin deze eeuw op toe, ging in de leer in kloosters en richtte in 2003 in Hengelo de Lukas Hodikon Iconenschool op. "Het schilderen van iconen vergt jarenlange scholing. Het gaat volgens heel precieze regels. Het proces vond ik heel interessant, maar uiteindelijk maakte ik zo'n tien jaar geleden een ommezwaai."
Een ommezwaai van figuratief naar abstract. "Ik wilde weten waar het leven op aarde vandaan komt en ik hoopte de antwoorden in dat abstracte werken te vinden. Tijdens het schilderen praat ik met m'n penselen. Ze zijn een verlenging van m'n bloedsomloop. Als ik schilder, dan voel ik dat letterlijk in m'n wezen. Of ik die antwoorden ook daadwerkelijk gevonden heb? Ik denk het wel", glimlacht ze.
De komende dagen is Willemina Bakkenes' solotentoonstelling ‘Vier het leven’ te zien in De Möllerwerf aan de Oude Boekeloseweg 33e in Hengelo. Zaterdag om 15 uur is de opening en hij is daarna te bezoeken op zondag 14 april, vrijdag 19 april, zaterdag 20 april en zondag 21 april, steeds van 2 tot 5 uur in de middag. Ze is zelf aanwezig om uitleg te geven. Het boek 'Oerpatronen', met daarin 83 foto's van recent werk en 'proza over de mysteriën van het leven' kost 30 euro en is te bestellen door een mail te sturen naar [email protected]. Let op: de oplage is beperkt.
Bakkenes, die al jaren getrouwd is met collega-kunstenaar Arpad Szombathelyi, heeft hiermee letterlijk en figuurlijk een streep gezet onder haar figuratieve periode. Portretten en iconen, ze zijn verleden tijd voor de Hengelose. In elk geval voor nu: "In alles wat ik nu doe, laat ik me leiden door de menselijke en kosmische thema's. Dat wat me het diepste raakt, daarover schilder ik."
Hieronder de volledige reportage die 1Twente met haar opnam: