Vertrekkend stadsdichter van Hengelo Wouter Munsterman: 'Dingen kunnen ook heel mooi uit de hand lopen'

Sinds 2008 kent Hengelo het fenomeen stadsdichter. De vier jaar geleden overleden Fred van de Ven was de eerste. Na hem kwamen Reinier de Rooie (pseudoniem van Reinier Tammel), John Heymans, Herman Koetsveld, Marijke Agterbosch, Hettie Franken en Wouter Munsterman. Irene van Deuveren vindt dat het stadsdichterschap echt iets toevoegt aan de stad: "Een stadsdichter kijkt met een andere blik naar de stad. Hij of zij kan op een poëtische manier beschrijven wat er gebeurt. Dat zorgt voor verbondenheid."

Moord

"Een mooi voorbeeld is wat er gebeurde na de moord op Chantal de Vries in de kerstnacht van 2019. Toenmalig stadsdichter Hettie Franken schreef er een heel aangrijpend gedicht over, dat veel Hengeloërs ontroerde en ook de familie was er gelukkig mee. Dat is een voorbeeld van hoe je de gevoelens die in de stad leven, kunt vertolken."

Onderzoek heeft aangetoond dat voor zestig procent van de mensen poëzie in de openbare ruimte de enige manier is waarop ze ermee in contact komen. Die mensen lenen geen bundels in de bieb en kopen geen bloemlezingen bij Broekhuis, maar ze lopen in de stad wel tegen de daar op blinde muren en doodse deuren gepubliceerde regels aan, vertelt Van Deuveren. "Daarom is het zo belangrijk dat er gedichten in de openbare ruimte te zien zijn, zoals het gedicht dat vrijdag onthuld wordt in de fietsenkelder."

De termijn van Wouter Munsterman als stadsdichter liep eind vorig jaar af. Hij kreeg echter een half jaar extra, omdat hij zijn boekje 'Hengelo in stukjes' nog niet had afgerond. Daarin beschrijft hij alle 62 Hengelose buurten. Elk gedicht gaat vergezeld van een foto van Erna ter Haar. "Heb je wel eens gedacht: was ik hier maar nooit aan begonnen?", vraagt interviewer Niels Veurink hem. "Heel vaak, maar ik heb het wél gedaan", lacht Munsterman, terwijl hij vrolijk op tafel trommelt.

Vliegwiel

De dichter houdt het boek omhoog en zegt: "Ik ben heel blij hiermee. Dit was het vliegwiel voor mijn dichten. Voordat ik 2,5 jaar geleden begon, had ik nog niet zoveel geschreven, maar door dit boekje heb ik zoveel kunnen uitproberen."

Stadslied

Munsterman verblijdde de stad ook nog met een stadslied: "Als stadsdichter wil je de vreugde delen. Dan ga je met mensen om je heen mooie dingen doen. En omdat ik repetitor ben van het Koninklijk Hengelo's Mannenkoor was dit een voor de hand liggend project. Dit gaat het koor vrijdagmiddag om 4 uur ook zingen bij m'n afscheid."

Deadlines

"Het was een heel mooie periode, maar ik ben wel blij dat het nu klaar is. Dat ik als dichter even geen deadlines hoef te halen. Overigens heb ik het allemaal mezelf aangedaan. Als stadsdichter hoef je maar acht gedichten per jaar te schrijven, niet meer dan dat. Dat mijn mogelijke opvolger niet denkt: zoveel tijd heb ik helemaal niet..."

Voor die opvolger heeft-ie twee tips: "Als je krap in je tijd zit, ga jezelf dan niet verplichten elke week een gedicht voor de krant te schrijven. Dat heb ik wel gedaan", zegt-ie met lichte spijt in z'n stem. "En: schrijf over dat wat je verwondert. Dat worden de mooiste gedichten, heb ik gemerkt."