600 jonge rugbyers smijten bij Enschedese Rugby Club iedereen aan de kant

Trainer van de Benjamins en voorzitter van ERC is Ben Jansen. Hij is een bevlogen rugbyer die ziet hoe zijn club uit de voegen groeit. Het was nog maar een paar jaar geleden dat de jeugdafdeling van ERC uit een paar kinderen bestond. “Die kwamen met hun rugbyende ouders mee.” Nu heeft de vereniging 110 jeugdleden die door de week hard trainen en in het weekend zichzelf helemaal te buiten gaan aan de fysieke sport.

Nooit gezeik

"Het gaat best hard. En er zijn ook wel kinderen die soms in huilen uitbarsten. Maar er is nooit gezeik. Het gaat bij rugby om respect discipline en kameraadschap. De normen en waarden die je hier terug ziet hoef je niet bij de kinderen in te pompen. Het gaat heel makkelijk. Dat klinkt allemaal heel idealistisch, maar zo ben ik ook. Alsof dit de mooiste sport van de wereld is."

Gebitsbescherming

Inmiddels zijn de 600 kinderen aan hun toernooi begonnen. Benjamin Eleanor vliegt erin. Ze tackelt haar tegenstander, pakt de bal en sprint naar voren. Net voordat ze een try kan maken, wordt ze onderuit gehaald. Geen punt bij rugby.

Ze staat op en werpt zich weer in de strijd om de bal. Sommige spelers en speelsters dragen een cap ter bescherming en iedereen heeft gebitsbescherming. Aan het eind van de wedstrijd wordt een poortje gemaakt waar tegenstanders door heen lopen, handen geschud en voor elkaar geapplaudisseerd.

Aan het toernooi doen zeven Duitse en en vijftien Nederlandse clubs mee. De jonge rugbyers komen onder andere uit Keulen, Aken, Hannover, Den Haag en Groningen. Op het Wethouder Horstmanpark zijn negen velden in gebruik. De gasten hebben eigen tenten meegenomen om hun spullen op te bergen. De organisatie maakte een spelschema met 120 wedstrijden voor de Turven (6 en 7 jaar), Benjamins (8 en 9 jaar) en Mini’s (10 en 11 jaar).

“Vorig jaar waren we in Keulen voor onze eerste interland. Laten we een toernooi organiseren, zeiden we tegen elkaar. Geen idee dat het dit zou worden”, wijst Jansen. “We hebben deze dag de naam van Duncan Forsyth gegeven. Hij was ons erelid en is vorig jaar overleden. Zonder hem was de rugbysport hier nooit zo groot geworden.”

75 vrijwilligers

Mede-organisator Annemarie Wenzel: “Kijk eens wat hier staat. Ik ben er erg trots op.” Met haar zorgen 75 vrijwilligers dat het toernooi goed verloopt. Wenzel en Jansen denken beiden dat het Duncan Forsyth toernooi een blijvertje is. “We weten alleen nog niet of het jaarlijks of misschien tweejaarlijks wordt.”

Flyer

Ze is ook de moeder van Pim.“Onze zoon kreeg een flyer op school, ging naar de training en voelde zich meteen op zijn plek. Hij kan zijn energie kwijt. De trainers zijn heel duidelijk en streng, maar daarin gedijt hij. De sfeer is uitnodigend. ”

Verhuizing naar Diekman

Het komt goed uit dat ERC waarschijnlijk volgend jaar al verhuist naar Het Diekman. De groei van de club maakt dat een nieuwe accommodatie hard nodig is. “Over vijf jaar zouden we zomaar 300 leden kunnen hebben. Nu zijn het er 220. Ik denk dat we er elk jaar wel tien leden bij krijgen en dan ben je er zo”, rekent Jansen voor. Het huidige clubgebouw ligt er slecht bij en kan de groeistuipen van de vereniging niet bijbenen.

Negen ton

De rugbyers gaan nieuwbouwen op de plek van het voormalig stadion Diekman en krijgen daar hun eigen veld. Een investering van zo’n negen ton wat grotendeels wordt gedekt door allerlei subsidies. “We lenen een ton, maar gaan ook obligaties uitdelen. Het komt goed.”

Ondertussen tackelt Pim links en recht tegenstanders, loopt Nathan de longen uit zijn lijf om een try te scoren. Dat lukt. Eleanor weet van geen ophouden. Ze werpt zich op de bal en weet ‘m bij een ploeggenoot te krijgen. De Benjamins van ERC winnen deze wedstrijd met 7-0.