In een leeg zwembad komen de geschiedenis van de Oost-Nederlandse verslavingszorg en de Rekkense Inrichtingen samen
Een museum over de verslavingszorg in Oost-Nederland was er nog niet. Hoe logisch is het zo'n plek te realiseren in Rekken, waar vanaf begin vorige eeuw de Rekkense Inrichtingen opvang bood aan mensen die om de een of andere reden heropgevoed moesten worden. Maandag 29 april werd het Zwembadmuseum Oldenkotte geopend. Het is - de naam zegt het al - gevestigd in het binnenbad van de voormalige TBS-kliniek Oldenkotte.
Die kliniek stond jaren leeg, maar sinds vorig jaar heeft Tactus Verslavingszorg er een locatie geopend. Het hier gerealiseerde museum is een gezamenlijk initiatief van Stichting Erfgoed Van Ouwenaller en Stichting Tactus Verslavingszorg. Het is opgezet door oud-medewerkers Henk Sieben, Peter van de Vondervoort en Henny van Doorn. Vanuit Tactus is Jeannette Ooink actief betrokken.
Henny van Doorn is trots dat zijn geesteskind nu eindelijk het levenslicht ziet: "Toen ik een kleine twintig jaar geleden met pensioen ging, beloofde mijn baas dat ik de kans zou krijgen een museum op te zetten gewijd aan al het werk dat hier is verzet." Dat was niet zo'n vreemd aanbod, aangezien Van Doorn de afgelopen decennia alles dat ook maar iets met de hier gevestigde instellingen te maken had verzamelde. Zijn huis puilde er bijkans van uit.
Hetzelfde geldt voor Henk Siebens woning. Ook hij verzamelde alles wat los en vast zat. Henny van Doorn: "We hebben jaren geleden samen al eens een tentoonstelling over de Rekkense Inrichtingen gehouden in dorpshuis Den Hof."
Uiteindelijk duurde het bijna twintig jaar voor het beloofde museum er was. Het is grotendeels ingericht door de genoemde oud-medewerkers, maar ook (oud-)cliënten van Tactus droegen hun steentje bij. De houten vitrinekasten, de tafels, een bijzondere lamp, allemaal hebben ze hun verhaal. Bij de ingang word je aangestaard door Tabu, de roze olifant. Een creatie van Ahmet Türkmen: "Ik was een met verslavingen worstelende dakdekker, toen ik in 2010 bij Tactus in behandeling ging. Inmiddels ben ik veertien jaar 'in herstel'. Nee, klaar ben je nooit, je blijft altijd waakzaam."
Lees verder onder de afbeelding.
Roze olifant
Hij heeft z'n zwakte omgezet in kracht: inmiddels werkt Ahmet als ervaringsdeskundige met andere verslaafden. In de door hem ontworpen roze olifant komen twee gezegden samen: 'Een roze olifant zien' betekent 'dingen zien die er niet zijn', iets waar verslaafden vaak mee kampen. En dan is er 'de olifant in de kamer', waarmee taboes worden bedoeld: iedereen ziet dat enorme beest, maar niemand durft er over te praten.
Wat is er te zien in het museum?
In het museum krijg je een prachtig overzicht van de ontwikkeling van de Rekkense Inrichtingen en de voorloper daarvan, de Van Ouwenaller Vereniging, opgericht in het begin van de twintigste eeuw door René van Ouwenaller en Dominee Slot. Daarnaast is de ontwikkeling van Tactus Verslavingszorg te bekijken. Het begon met freule Henriëtte Hartsen. Zij richtte rond 1900 een tehuis voor drankzuchtige vrouwen op in Apeldoorn. In Zwembadmuseum Oldenkotte dompel je jezelf onder in de geschiedenis met tijdlijnen, foto’s, voorwerpen, video’s, geschriften en andere materialen. Meer weten over bijvoorbeeld openingstijden? Ga naar https://zwembadmuseumoldenkott...
Ahmet doet dat juist wel. Met een andere creatie van hem, de Stigmajas, ging hij al menigmaal de straat op: "Ik heb 'm 2015 gemaakt en ben er toen mee over de Oude Markt in Enschede gelopen. De jas zit vol etiketten met negatieve teksten, stigma's. Woorden als 'Afhankelijk', 'Zielig' en 'Crimineel'. Het zijn labels die anderen op mij plakten en die ik uiteindelijk zelf ging geloven. In de Enschedese binnenstad, gekleed in die jas, vroeg ik mensen of ik een label op hén mocht plakken. Zonder dat ze wisten wat daar op stond. Dat was mij in het verleden immers ook overkomen. Echter, ik plakte labels met positieve teksten op die mensen. Je had hun gezichten moeten zien."
Stichting Erfgoed Van Ouwenaller
Het museum is nu naar ieders tevredenheid gevestigd in de vorig jaar in Rekken geopende Tactuslocatie, maar de lokale Stichting Erfgoed Van Ouwenaller voert het beheer. Mocht Tactus het dorp Rekken ooit verlaten, dan zal de collectie elders onderdak moeten vinden, maar inmiddels is-ie zo groot dat een woonhuis als dat van Henny van Doorn of Henk Sieben nooit groot genoeg zal zijn.
Gerelateerd
