Hengeloër Rinus Morsink in het spoor van de oude meesters: 'Of het kunst is? Ik doe gewoon wat ik mooi vind'

Het moge duidelijk zijn: de tentoonstelling werd hem aangeboden. De oprichter en artistiek leider van jeugdtheatergroep Barst schildert al z'n hele leven - hij leerde het vak van z'n vader, die een bekwaam kunstschilder en fotograaf was - en laat zich daarbij graag inspireren door oude meesters. Vandaar ook de titel van de expositie: 'In het spoor van de oude meesters'. Morsink: "Het zijn allemaal werken die geïnspireerd zijn op schilderijen van oude meesters, maar geen reproducties. Dat wil zeggen: er hangt één reproductie tussen."

Het verhaal daarbij is weer typisch Morsink: "In het Van Gogh Museum in Amsterdam zag ik eens het werk 'Christus in het huis van zijn ouders' van John Everett Millais, een Engelse schilder uit de negentiende eeuw. Dat schilderij kende ik al van jongs af aan. Ik vond het zo mooi, dat ik het na wilde schilderen. Thuisgekomen had ik alleen een fletse reproductie en mijn geheugen waar ik uit kon putten. Toen ik het af had, ben ik naar Londen gereisd, waar het normaliter in de Tate Gallery hangt, om het te kunnen vergelijken met het origineel. Een conservator, die vroeg wat ik aan het doen was, was blij verrast en zei: 'Wat hier hangt is in de loop der jaren donkerder geworden. Wat u daar heeft, is veel mooier en precies zoals de schilder het bedoeld heeft'."

Overigens heeft Morsink er wel iets eigentijds aan toegevoegd. Gewoon omdat het kan, schilderde hij in plaats van de waterput die Millais verbeeldde een windturbine op die plek. "Dit is mijn enige reproductie in deze tentoonstelling, maar zelfs hier voeg ik iets eigens toe", lacht hij.

Alle werken in de Stadhuishal gaan vergezeld van een afbeelding van het werk waarop Morsink zijn kunst baseerde. De expositie zou oorspronkelijk worden getoond tijdens de uitvoeringen die Barst eind vorig jaar gaf in Schouwburg Hengelo ter gelegenheid van de 25e verjaardag van de theatergroep, maar toen bleek ik er daarvoor geen ruimte. Ondanks zijn aversie tegen persoonlijke aandacht is Morsink is blij met deze herkansing, omdat de plek zo mooi is: "Ik heb wel eens geëxposeerd in een galerie, maar daar kwam geen hond op af. In het stadhuis komen dagelijks vele tientallen bezoekers."

'Dat is toch doodzonde?'

Zoals gezegd voelt Morsink zich ongemakkelijk bij veel aandacht voor zijn persoontje. Carien Admiraal, voorzitter van Barst en initiatiefnemer voor deze expositie: "Pas toen Rinus dinsdag zag dat de tentoonstelling niet in een hoekje, maar middenin de stadhuishal staat en prachtig is vormgegeven, werd ie enthousiast. Daarom ook mocht ik er pas vanaf dat moment ruchtbaarheid aan geven. Een deel van deze werken hangt bij mensen thuis aan de muur, maar een groot deel staat rijen dik bij hem thuis in de woonkamer op de grond. Die schilderijen ziet nooit iemand. Dat is toch doodzonde?"

Behalve schilderijen geïnspireerd op werk van onder meer Michelangelo, Rafaël, Rembrandt en Morsinks persoonlijke favoriet Caspar David Friedrich zijn ook beelden van Morsink te zien, waaronder een replica van de Vlaamse Vluchtelingen, een beeldengroep die in het Enschedese Volkspark staat. Inclusief de begeleidende tekst van dichter Regien Hilhorst. Overigens is het origineel weer een remake van het werk van Albert Termote, dat drie jaar geleden werd gestolen.

In z'n werk stopt Morsink vaak een boodschap. Zo schilderde hij een aanklacht tegen de oorlog in Oekraïne, gebaseerd op een schilderij van Luca Giordano waarin Morsinks duivel verdacht veel weg heeft van Poetin. "Maar ik ga natuurlijk niet zeggen dat het de Russische leider is, want dan ben ik de volgende die uit een raam geknikkerd wordt!", lacht hij.