Theo Bult (79) beleefde als toeschouwer én coureur z’n ‘finest hours’ op circuit van Tubbergen
Eind jaren ’50 staat hij zich als jongetje, samen met z’n broers en vader, al in de ‘hairpin’ in Fleringen te vergapen aan de ronkende motoren tijdens de motorraces van Tubbergen. Op die plek, in de haarspeldbocht waar de coureurs vol in de remmen moeten, heb je het beste zicht op de coureurs. Daar ook wordt de kleine Theo, jongste telg uit een motorgek gezin met 10 kinderen uit Lonneker, besmet met het motorvirus. En hij weet: “Dit wil ik ook.”
Jongensdroom komt uit
Zijn jongensdroom komt uit. In 1968 – hij is dan 23 – slaagt hij met glans voor een racevaardigheidstest op het circuit van Zandvoort. Hij heeft dan al heel wat kilometers op de teller van zijn eigenhandig omgebouwde ‘Hill’ Ducati. De toevoeging ‘hill’ is een speelse verwijzing naar zijn achternaam. Theo denkt in zijn jeugdige overmoed wel klaar te zijn voor het echte werk. Hij vraagt een startbewijs aan voor de races van Tubbergen.
Tienduizenden motorliefhebbers
De organisatoren achten hem te jong en onervaren. En dat is niet zo verwonderlijk want in die jaren verzamelen zich in het pinksterweekeinde alle grote namen uit binnen- en buitenland in Tubbergen. Tienduizenden moterliefhebbers, eveneens uit binnen- en buitenland, omzomen dan het unieke wegcircuit in de driehoek Tubbergen, Albergen, Fleringen. Op dat circuit worden op vanaf 1946 motorraces gehouden.
Lees verder onder de afbeelding.
Stijlvolle snelheidsduivel
Theo Bult is de teleurstelling over de afwijzing snel te boven. Hij rijdt zich tijdens verschillende wedstrijden in de kijker. In Hengelo (Gld.) weet hij zelfs de nationale 350 cc klasse op z’n naam te schrijven. Het levert de stijlvolle snelheidsduivel, met een klavertje 3 op z’n helm als handelsmerk, prompt een plek op in het Motorpaleis Riemersma Racing Team. Bult krijgt daar onder anderen Wil Hartog, bijgenaamd ‘De Witte Reus’ vanwege diens oogverblindend witte motorpak, als teamgenoot.
Indrukwekkend debuut
Theo Bult maakt in korte tijd zoveel indruk, dat hij in 1969 dan toch zijn debuut mag maken in Tubbergen. En hoe! In de nationale wedstrijd snelt hij in de 350 cc klasse met zijn Yamaha tot ieders verrassing naar de eerste plek. En met zijn eigen 250 cc ‘Hill’ Ducati wordt hij derde. Een jaar later maakt hij – tussen de grote jongens in de internationale wedstrijd - nog meer indruk met winst in 350 cc klasse en een tweede plek in de 250 cc klasse. Nog weer een jaar later zet Bult op zijn ‘thuiscircuit’ de voorlopige kroon op z’n werk: hij wint beide klassen!
‘Terreur’ van Theo
Kranten komen superlatieven tekort om deze wereldprestatie van de turbo Tukker te beschrijven. De Twentsche Courant rept in de kop boven een artikel over ‘terreur’ van Bult. Hem wordt een grote toekomst toegedicht. Bult zou volgens de krant kunnen uitgroeien tot ‘één van ’s werelds toonaangevende motorcoureurs’. Het mag niet zo zijn. In 1971 gaat hij tijdens een wedstrijd in Noord-Brabant zo hard onderuit, dat hij er een rugwervelfractuur aan over houdt. Het ongeval doet hem besluiten abrupt een punt te zetten achter z’n veelbelovende carrière, die eigenlijk nog maar net was begonnen.
Begin van het einde
Omdat hij is gestopt, maakt Theo Bult de races van Tubbergen in 1972 al niet meer als coureur mee. Het wordt een rampjaar. Direct na de start verongelukt de Nederlandse coureur Leo Commu dodelijk. Niet veel later vliegt de Zuid-Afrikaan Mike Grant met 150 kilometer per uur bij Fleringen uit de bocht, waarbij een 61-jarige toeschouwer uit Borne op slag wordt gedood. Deze dodelijke ongevallen zijn het begin van het einde van de races in Tubbergen. In 1984 valt definitief de zwart-wit geblokte vlag voor dit roemruchte stukje motorhistorie op Twentse bodem.
Monument voor slachtoffers
In de periode 1946 tot 1984 komen bij de races op het circuit van Tubbergen, behalve bovengenoemde slachtoffers, nog 3 mensen om het leven. In 1954 verongelukt de Rotterdamse coureur Colpaert, in 1961 komt bij een dramatisch ongeval de 11-jarige Henk Vlutters uit Oldenzaal om het leven en in 1961 de Engelse coureur John Bacon. Voor al deze slachtoffers wordt in 2012 een monument geplaatst in de berm bij de rotonde met de motoren bij de entree van Tubbergen. Bij de onthulling van het monument is ook de familie van coureur John Bacon aanwezig. Met hen bouwt Theo Bult een persoonlijke band op.
Historische Motordemo verjongt
Voor de 18e keer alweer vindt op tweede pinksterdag op en rond de TST Montage Ring in Tubbergen de Historische Motordemo plaats. Vorig jaar werden wat vernieuwingen in het concept van het spektakel doorgevoerd, die zowel bij het publiek (zo’n 4000 man sterk) als de deelnemende rijders in de smaak vielen. Dit jaar wordt die ingezette lijn doorgetrokken. Trefwoord daarbij: verdere verjonging. Deden eerder motoren tot het bouwjaar 1972 mee, vorig jaar werd ‘doorgeschakeld’ naar bouwjaar 1965 tot 1995. Dit betekende wel het afscheid van de oldtimerklasse met motoren uit de jaren ’30 en ‘40.
Op maandag 20 mei zullen ruim 110 coureurs aan de start verschijnen in verschillende klasses: 50cc-80cc-125/250cc/350cc/500cc-750cc/zijspan/youngtimers en special klasse. Onder de deelnemers dit jaar voor het eerst ook een aantal buitenlandse coureurs, uit Duitsland en België. Nieuw is dit jaar ook een uitgebreid en indrukwekkend pauzeprogramma. Daarin maakt onder meer nationaal kampioen Edwald Oude Huikink zijn opwachting. De Hengeloër liep jaren geleden op het circuit in Assen een dwarslaesie op. Na een langdurige en intensieve revalidatie rijdt hij op een aangepaste motor over het circuit. Verder zal Jan van Norel plaats nemen in de zogeheten Lucky Strike combinatie, de oude zijspan van meervoudig wereldkampioenen Egbert Streuer en Bernard Schnieders.
Lees verder onder de afbeelding.
Historische demo races
Aan de races in Tubbergen mag dan in 1984 een einde zijn gekomen, de herinnering aan de hoogtijdagen en zwarte bladzijden is nog altijd springlevend. Bij zowel oud-coureurs als liefhebbers, die het spektakel als toeschouwer meemaakten. Dat blijkt elk jaar opnieuw tijdens de historische demo races, waarbij oud-coureurs met hun liefdevol gerestaureerde motoren oude tijden laten herleven. Als het even kan is Theo Bult (79 inmiddels) er ook bij. Met een onderdeel voor onderdeel met vakmanschap en engelengeduld in elkaar geknutselde replica van z’n Yamsel, waarmee hij ruim een halve eeuw z’n opwachting maakte in Tubbergen. “Als ik daar dan ben geweest, kan ik er weer een jaartje tegen.”
