Arent Weevers is als studentenpredikant verbonden aan de Lebuïnuskerk in Deventer en werkt bij Saxion. De 66-jarige Hengeloër begeleidt al jaren studenten met rouw en verdriet. Deze week bracht hij hierover een vijfdelige podcast online. Meike Keizer (22) werkte niet mee aan die podcast, maar ervoer het afgelopen jaar wel de helende kracht van praten, nadat ze vijf jaar geleden haar vader verloor.
Arent Weevers: "Met de podcast wil ik inzichten delen die door mijn studenten zijn aangereikt. In die zin heeft Meike dus wel degelijk haar bijdrage geleverd." De inzichten zijn niet alleen bedoeld voor de studenten die zelf rouwen, maar ook voor docenten, vrienden en andere geïnteresseerden.
Bij Arent Weevers voelde de jonge Zwolse zich voor het eerst vrij genoeg om te praten over haar verdriet, nadat ze het jarenlang had weggestopt: "Toen mijn vader, die weliswaar een chronische leveraandoening had, toch erg plotseling overleed, was ik 17. Ik had net m'n havo afgerond."
Na een al eerder gepland tussenjaar begon ze in 2020 aan een studie creative business aan Saxion Enschede. Van verwerken kwam weinig.
“Al snel na het overlijden van mijn vader, overleed de vader van mijn vriend ook. Hierdoor kon ik mijn verdriet en onzekerheid met hem delen. Hij begreep mij en ik hoefde hem niets uit te leggen. Met anderen praten over rouw vond ik lastig, vooral omdat ik verdrietig zijn zag als iets zwaks. Daarbij weet je niet of de ander wel op je verhaal zit te wachten, dus hield ik het vaak voor me.”
Er bouwde zich ondertussen een spanning op bij Meike. Ergens vorig jaar ging het niet langer. Ze nam contact op met de studentenpredikant, Arent Weevers. Hij is blij dat ze dat deed: "Ik heb al veel studenten geholpen, maar elk verhaal is uniek. Bij Meike is het bijzonder hoe goed zij er nu over kan praten. Echt bewonderenswaardig, maar dat heeft even geduurd."
Omdat studenten het moeilijk vinden om hulp in te schakelen, omdat ze simpelweg niet weten dat er mensen als Arent Weevers bestaan of omdat ze denken dat ze het zelf wel kunnen fixen, is er nu de podcast ‘Voorbij de dood’. Een podcast die Weevers niet had kunnen maken zonder de studenten waarmee hij door de jaren heen werkte.
Een gevaar van een dergelijke, persoonlijke podcast is dat luisteraars zich er niet in herkennen. Weevers is zich daarvan bewust, maar dat gold niet voor Meike Keizer: zij heeft 'm nu enkele keren in z'n geheel beluisterd en herkent veel van haar verhaal in de opgetekende inzichten.
Neem de brief van studente Eva aan haar overleden vader: "Na hem misschien wel vijf keer gehoord te hebben, raak ik nog altijd ontroerd." En die emotie mag er ook zijn, vertelt ze even later: "Je bent bang om je rot te voelen, maar dat mag. Als je dat doorhebt, geeft dat heel veel rust."
De studente, die vorige week haar scriptie inleverde en hoopt 'm binnenkort te mogen verdedigen, moedigt iedereen bij Saxion die in hetzelfde schuitje zit aan de podcast te beluisteren of de hulp van Arent Weevers in te schakelen: "Ons eerste gesprek was onwennig. Ik was niet gewend om over het verdriet te praten. We hebben nu tal van gesprekken gehad en het gaat steeds beter met me."
Arent Weevers denkt dat de podcast 'Voorbij de dood' in de toekomst nog wel meer afleveringen krijgt: "Nu is het even goed zo. De gesprekken met studenten gaan altijd voor. Maar ik wil nog wel een keer iets doen met het onderwerp 'creativiteit'. Naast predikant ben ik ook beeldend kunstenaar en ik stimuleer mijn studenten altijd om creativiteit in te zetten bij de verwerking. Meike ging schrijven, anderen gaan tekenen of kickboksen..."
De eerste drie afleveringen van 'Voorbij de dood' gaan over inzicht in rouwen, de band met de overleden ouder en de betekenisvolle verhalen. De laatste twee gaan over hoe je het beste kunt reageren op een rouwende vriend, vriendin of student. De podcast is te vinden op de site van Saxion, op Apple Podcasts en op Spotify.
Wat willen de twee zegggen tegen mensen die het moeilijk vinden om iemand aan te spreken die onlangs iemand verloren is? Weevers: "Vraag gewoon: hoe gaat het er nu mee? Denk je nog wel eens aan je vader of moeder? Het is niet zo dat het na drie maanden allemaal weer normaal is. Dat is het niet en dat wordt het nooit. Je kunt van alles vermoeden, maar vraag het gewoon!"