Wat hebben Gert en Hermien, Marinus van der Lubbe, Getty Kaspers, voormalig FC Twente-voetballer Willem de Vries, Henk Elsink, Baukje Stukker en Peter Reinders met elkaar gemeen? Ze woonden of wonen allemaal in Pathmos. In de Enschedese wijk worden de verhalen van de bewoners zaterdag en zondag opgediept en verteld in het Tijd voor de Wijkfestival. “Het is een feest van ontmoeting. We zijn trots op onze wijk”, zegt Gert en Hermien adept en voorzitter van de wijkraad Peter Reinders.
Zo’n zestig wijkbewoners werken op een of andere manier mee aan het festival dat het verhaal van Pathmos vertelt. Er wordt gedanst, gezongen, gegeten en bewoners vertellen over de historie van de wijk, over de mensen die er wonen en hun bijzonderheden.
Organisator Audry Hoemakers van Concordia is in haar nopjes. “Je ziet verbinding ontstaan. De buurtbewoners en hun gasten zijn verrast over de dingen die ze niet van deze wijk weten.”
Vooral zondag is de toeloop groot. Zaterdag valt het programma voor een deel in het water en is de belangstelling ook wat minder. De kunstenaars Jet Broekstra en Mark van Loon hebben zich verkleed als postbodes en wandelen vier keer met groepen door de wijk langs bijzondere plekken waar ook bijzondere mensen woonden.
Hun inspiratiebron is het zogenaamde leugenbankje aan de Usselerweg waar veelal de mannelijk bewoners op zaterdag elkaar de sterke verhalen uit Pathmos vertelden. Jet en Mark doen hetzelfde al zijn hun vertellingen gebaseerd op feiten.
Mark schreef brieven die hij voorleest aan zijn publiek: hij verhaalt over Marinus van der Lubbe die in Pathmos woonde en net voor de Tweede Wereldoorlog in Berlijn de Reichstag in brand stak. Hij kreeg de doodstraf.
Mark leest een brief voor waarin de tekst staat van Ding-a- dong, het lied waarmee Teach-In het songfestival won. “Getty Kaspers vroeg aan de schrijver van het lied toen ze het voor de eerste keer hoorde ‘was je dronken of zo’.
Jet en Mark lopen met hun groepen langs het huisje aan de Pathmosstraat waar een gezin met 22 kinderen woonde. En zo rijgen ze de verhalen van de wijk aaneen.
De aanleg van de singel maakte dat Pathmos in tweeën werd verdeeld. “De gemeente pakte ons het binnensingelgedeelte van onze wijk af en plakte dat bij Veldkamp aan. We willen dat deel terug, omdat dat gebied bij onze wijk hoort”, zeggen voorzitter Peter Reinders en penningmeester Janny van Stuivenberg van de wijkraad.
Ze ondernamen al eerdere vergeefse pogingen om die historische fout recht te zetten. De wijkraad is momenteel weer in gesprek met de wethouder over deze voor Pathmos brandende kwestie.
Sommige bewoners openen hun deuren om hun verzameling bijzonderheden te laten zien. Kunstenares Mabel toont haar schilderijenverzameling, Martin en Janny nodigen hun buurtgenoten uit om op zolder hun Rock and Rollmuseumpje te bezoeken en in het huis van Baukje Stukker aan de Dennenweg is het een eldorado voor verzamelaars.
Meest in het oog springend zijn ‘de hertjes van Juliana’ die ze aan de muur heeft hangen. Gemaakt door meestervervalser Han van Meegen. “Hij tekende die voor rijke dames om ze te laten zien hoe je dat moet doen. Hij gaf les tegenover het paleis en gebruikte het hertje van Juliana als model.
Wist je dat voor de Tweede Wereldoorlog een op de vijf huishoudens zo’n hertje aan de muur had hangen?” Ze verzamelt ook Christusbeelden. “Ze zijn allemaal beschadigd. Ik vind ze op straat. Ik vind het sneu dat Jezus niet zo wordt gewaardeerd. Vandaar.”
In het Eendenparkje heeft liefhebber Peter Reinders zijn verzameling van Gert en Hermien uitgestald. “Ik heb alle singles, lp’s, cd’s en video-opnamen. Ik hoop alleen nog te horen waar ze precies aan de Janninksweg woonden. Het huisnummer weet ik niet. Voor mij zijn Gert en Hermien de artiesten van het echte leven.”
Audry Hoemakers interviewde zestien Pathmosbewoners met tatoeages en fotograaf Tessa Wiegerinck maakte van hen portretten. De teksten en foto’s werden tentoongesteld op het plein voor wijkgebouw De Boei. Zo liet Ria Zwiep de ‘rode tong’ van de Rolling Stones op haar linkerschouder zetten. Niet omdat ze veel met die groep had, maar omdat haar overleden man een liefhebber was. De tattoo werd vervolmaakt met de geboorte- en sterfdatum van haar echtgenoot.
Audry Hoemakers geniet van het succes van ‘haar’ festival waarvoor ze maandenlang in de wijk was en de bewoners ontmoette ‘want zo leer je de wijk en de sleutelfiguren kennen’. “Ik hoop dat ik dit kan blijven doen. Elk jaar in een andere wijk. We hebben deze keer het verhaal van Pathmos verteld aan iedereen die het horen wilde.”