Als Ineke Smit uit Losser (nu 83) en Johan Oude Alink (nu 86) als tieners wat met elkaar ‘scharrellen’, hebben ze samen een favoriet liedje: Blueberry Hill van Fats Domino. Hun ontluikende romance wordt ruw onderbroken als Johan na z’n diensttijd als marinier voor anderhalf jaar wordt uitgezonden naar Curaçao. Bij zijn terugkeer valt op een voor beiden onverwacht moment letterlijk en figuurlijk alsnog het kwartje. Op woensdag 14 augustus waren ze 60 jaar getrouwd.
Ineke moet er nog om lachen als ze vertelt hoe ze elkaar bij toeval hervonden na anderhalf geen contact te hebben gehad. “Ik ging even een patatje kopen bij een cafetaria in Losser, toen ik opeens Blueberry Hill hoorde. Toen ik me omdraaide zag ik Johan, in het uniform van de mariniers, voor de jukebox staan.” Johan, breed grijnzend, bij de herinnering aan dit moment: “Ik had m’n laatste kwartje er in gegooid.”
Zo gebeurde alsnog wat de moeder van Ineke gezegd had toen Johan naar Curaçao vertrok: Als jullie voor elkaar bestemd zijn, dan komt het wel goed. Tijdens hun een verkeringstijd koopt het stel een woning aan de Populierstraat in Oldenzaal, waar ze na de huwelijksvoltrekking gaan wonen. Ze wonen er 60 jaar later nog altijd, aan de rand van het centrum, tot volle tevredenheid.
Johan werkt, tot hij in militaire dienst moet, een blauwe maandag bij textielfabriek Gelderman. Zijn vader werkt er ook bij de technische dienst. Maar Johan keert er na zijn diensttijd en zijn avontuur op Curaçao niet terug. Hij wordt huisschilder. Werkt in de loop der jaren bij verschillende bazen in Oldenzaal, Hengelo en Enschede.
In z’n vrije tijd treedt Johan wel in de voetsporen van z’n vader. Hij wordt lid van muziekvereniging Semper Crescendo. Probeert vergeefs klarinet te leren spelen, maar stapt al snel over naar de drumband. Is een tijdje tamboer maître en vervult ook bestuursfuncties bij ’t Semper, zoals de muziekvereniging in de volksmond heet.
Als voetballer komt Johan terecht bij de vv Oldenzaal, in die tijd nog spelend op ’t Heuveltje. Er bestaan hechte banden tussen de firma Gelderman en de blauw-witten, die in een grijs verleden nog uitkwamen in het betaald voetbal. Johan: “Gelderman betaalde alles, shirts, voetbalschoenen. Dus, als je niet zoveel geld had, was het logisch dat je daar ging voetballen.”
Als Johan zijn voetbalschoenen aan de wilgen heeft gehangen, wordt hij scheidrechter. Maar liefst 33 jaar is hij als zodanig actief op de velden in de regio. Ook vervult hij jarenlang een bestuursfunctie bij de Scheidsrechtersvereniging Noordoost Twente. De lijntjes met de KNVB zijn dan kort en dat stelt hem in de gelegenheid om op gezette tijden een wedstrijd bij te wonen van het Nederlands elftal. Onder meer in De Kuip in Rotterdam.
Ineke werkt voor haar huwelijk ‘in de confectie’ in Losser. Als ze na haar trouwen al snel in verwachting raakt, stopt ze met dat werk. Ze besluit thuis te blijven om zich volledig te wijden aan het opvoeden van haar beide dochters. Als die naar school gaan werkt ze nog wel een tijdlang met gehandicapte kinderen in kinderdagverblijf De Zonnestraal. Later gebruikt ze haar vaardigheden op de naaimachine vooral voor het naaien van kleding van haar vijf kleinzoons.
Hoewel Johan en Ineke niet al te veel drukte willen rond hun 60-jarig huwelijksfeest, konden ze er deze week toch niet helemaal omheen. Zo kwam woensdag burgemeester Patrick Welman langs om namens de gemeente de felicitaties aan te bieden. Dat vonden ze mooi, vooral ook omdat Welman gewoon plat met hen kuierde. Zaterdag wacht er dan nog een bescheiden feestje in kleine kring van familie en vrienden.