Twentse Bert Wijfjes Radio Mi Amigo: "50 jaar geleden verdwenen de zeezenders op één na"

In de jaren zeventig waren er in Nederland meerdere grote zeezenders te ontvangen. Een boot met daarop een mast zorgde ervoor dat er in Nederland en België radio geluisterd kon worden. Wijfjes - destijds bekend als Bert Bennett - begon zelf bij Radio Caroline en kwam via Radio Atlantis bij Mi Amigo terecht. "Daar begon ik op 1 januari 1974", vertelt Wijfjes in gesprek met Twente FM. "We zouden eigenlijk al eerder beginnen met Mi Amigo, maar we hadden de pech dat de mast van de boot viel. Toen duurde het een paar maanden langer voordat we daadwerkelijk konden beginnen."

Van legaal naar illegaal

Waar het bij de start op 1 januari 1974 nog legaal was om radio-uitzendingen de ether in te slingeren, werd dat vanaf 1 september van dat jaar anders. De zeezenders werden illegaal verklaard. "Ik kan me nog herinneren dat ik op 31 augustus, de dag voordat het illegaal werd, twee drive-in-shows had in België. Toen ben ik iets voor zes uur 's avonds even op een parkeerplaats langs de snelweg tussen Antwerpen en Breda gaan staan. Om de laatste woorden van Rob Out, van Radio Veronica, te horen."

Waar Radio Veronica en Radio Nordsee er na die dag mee stopten, bleef Radio Mi Amigo doorgaan. "Dat hadden we een tijd daarvoor al besloten", aldus Wijfjes. "Het was voor ons helemaal geen kwestie. Al werden alle studio’s toen wel ontmanteld." Dat Mi Amigo door zou gaan na 31 augustus, hield men geheim tot op het laatste moment. "We hadden er niets over gezegd op de radio. Aan het einde van de uitzending op 31 augustus werd er alleen gezegd: tot morgen. We wilden ook niet dramatisch gaan doen."

Aangezien Radio Mi Amigo een Belgisch-Nederlandse zender was, kon men bij onze Zuiderburen geruisloos verdergaan met het maken van radioprogramma's. Waar de studio's is Nederland werden ontmanteld, deed men er in België – ondanks het feit dat het daar ook verboden was – minder moeilijk over. "We hadden in België drie studio's, die zaten overal verstopt", vervolgt Wijfjes. "Die werden niet ontmanteld."

Avontuur in Platja d'Aro

In januari 1975 werd het de Radio Mi Amigo-medewerkers toch wat te heet onder de voeten in België. De Nederlandse autoriteiten drongen er bij hun Belgische collega's op aan om Mi Amigo aan te pakken. "De politie in België was niet echt op zoek naar ons. Dat was compleet anders dan in Nederland, maar uiteindelijk moesten we toch wegwezen."

Wijfjes zat uiteindelijk één jaar in Spanje, zonder dat hij tussendoor terugkeerde naar Nederland. Dat was sommige periodes best zwaar, zo geeft hij aan. "Je moet niet vergeten dat je 1500 kilometer van huis zit. Dat is in de zomermaanden wel leuk, maar in de winter wat minder. Dan heb je maar weinig mensen om je heen daar."

Riskante terugkeer naar Nederland

Toen Wijfjes na een jaar terugkeerde naar Nederland, besloot hij voor de zekerheid contact op te nemen met Algemeen Dagblad-journalist Henk Langerak. Er bestond namelijk een kans dat de politie hem op zou wachten op Schiphol. "Langerak wist wanneer ik op Schiphol aan zou komen. Maar uiteindelijk kon ik zo doorlopen, er was niets aan de hand."

Maar hoe zat het nou met de verschillende boten op de Noordzee? "Ik heb alleen bij Radio Caroline op zee gezeten", zo geeft Wijfjes aan. Verder zat hij voornamelijk aan land. "Ik zat aan boord tijdens de storm van 1973, waarbij Caroline aan land sloeg bij Scheveningen. Dat was niet bepaald prettig. Je denkt wel even: het is een eind zwemmen naar de kust. Het is goed afgelopen, maar we waren niet meer in de lucht, konden niet meer uitzenden."

Toen het uitzenden vanaf de zee illegaal werd, werd het ook lastiger om het schip te bevoorraden. Al stelt Wijfjes dat er altijd wel een oplossing gevonden werd. "We konden natuurlijk niet even naar de haven varen. Er waren altijd wel schepen te vinden die vanuit Scheveningen even heen en weer wilden varen voor een zakcentje. Het was voor de autoriteiten ook lastig te controleren. Als er een vissersboot uitvaart, verwacht je dat die gaat vissen. We zeiden altijd dat we bevoorraad werden vanuit Spanje, maar dat gebeurde gewoon vanuit Nederland hoor."

In de tijd dat het nog legaal was om uit te zenden vanaf de boot, kwamen de medewerkers van de verschillende radiostations nog wel eens bij elkaar 'op bezoek'. De boten lagen toen nog erg dicht bij elkaar. "Bij Veronica mocht je nooit aan boord komen, die hadden hele strenge regels. Maar de jongens van Nordsee kwamen op zaterdag regelmatig bij ons om een biertje te drinken", lacht Wijfjes. "Dan kwamen ze met zo'n bootje, met een buitenboordmotor. Al was dat alleen met mooi weer, anders was het te gevaarlijk."

De laatste periode van Radio Mi AmigoWijfjes stopte in 1976 bij Radio Mi Amigo, maar bleef nog wel bij de organisatie betrokken. "We hadden allerlei adverteerders en die moesten natuurlijk wel rekeningen krijgen. Maar we konden ze die rekeningen niet sturen onder de noemer 'Mi Amigo', want dan ben je strafbaar. Ik ging daarom uitzendingen maken, Nederlandstalige uitzendingen op Radio Andorra (een legale zender, red.) en dan kregen de adverteerders een rekening van Radio Andorra. Dat heb ik toen nog zo'n anderhalf jaar gedaan." Na die periode ging Wijfjes nog aan de slag bij de VARA drive-in-show en vervolgens bij RTV Oost, waar hij tot zijn pensioen actief is gebleven.

In 1979 was het voor Radio Amigo afgelopen. Officieel zat de zender nog in Platja d'Aro, maar de diskjockeys zaten steeds vaker weer aan boord van de boot. Uiteindelijk is het schip gezonken voor de Engelse kust. "Daar ligt 'ie nog steeds", zo vertelt Wijfjes. "Ik zou niet precies weten waar, maar je kan hem vinden als je op zoek gaat. Ze zullen hem met behulp van infraroodbeelden vast al gevonden hebben, maar hij is niet boven water gehaald. Op wie zou je die kosten moeten verhalen? Het schip is natuurlijk van niemand", zo sluit Wijfjes met een lach af.