Hengelo stond in de startblokken om de Paralympics van 1992 te organiseren. Er was één voorwaarde: Amsterdam moest worden aangewezen voor de zomerspelen van dat jaar. En dat gebeurde niet. Ze gingen naar Barcelona. De website Sportgeschiedenis.nl publiceerde er onlangs over en dat triggerde 1Twente om op zoek te gaan naar Hengeloërs die betrokken waren bij het bid destijds. Gerard Jilleba was een van hen.
"Er was hier in de stad destijds volop aandacht en enthousiasme voor onze pogingen om de Paralympics naar Hengelo te halen. Via verenigingen hadden we honderden vrijwilligers geregeld, accommodaties zoals het FBK Stadion waren vastgelegd en bij de grote Twentse touroperators Arke en OAD hadden we een paar honderd bussen gereserveerd."
Dat zegt Gerard Jilleba, oud-hoofd van de afdeling communicatie van de gemeente Hengelo. Het uiteindelijke op Papendal gepresenteerde bidbook was zeker 200 pagina's dik, weet hij zich te herinneren. "Op dat moment moesten we nog concurreren met Arnhem, Assen, Eindhoven, Haarlem en Utrecht, die de Paralympics ook wel wilden hebben."
"Waarom wij zo geschikt waren? Bluf!" Jilleba zegt het lachend, maar de ondertoon was serieus: "De gemeentelijke directeur Sportzaken Rob Kerkhoven legde de lat altijd hoog en toen Amsterdam zich in 1984 kandideerde voor de Olympische Spelen bedacht hij dat de Paralympische Spelen dan naar Hengelo moesten komen."
Maar het was niet alleen bluf, weet Jilleba: "Ons bidbook, waarmee we de strijd aangingen met die andere steden, stond als een huis. Het FBK Stadion, de tennishallen, watersport op De Houtmaat. Daarmee scoorden we goed. Om extra op te vallen had onze vormgever een boekwerk gemaakt, waarvan een hoekje ontbrak. Daarmee verwijzend naar de sporters, die ook allemaal met een handicap te dealen hadden."
Het was volgens het voormalige hoofd van de communicatieafdeling van de gemeente een megaoperatie: "We zijn er zeker een jaar mee bezig geweest. Een groot deel van het werk verrichtten we in onze vrije tijd. Menig zaterdag zaten we met een man of acht bij elkaar. Dat enthousiasme werd echter allengs minder toen we in de gaten kregen dat Amsterdam niet veel kans maakte op de Spelen. Toch gingen we door tot het besluit definitief was."
Jilleba weet zich te herinneren dat de werkgroep samen met toenmalig burgemeester Cees Bevers in oktober 1987 naar een radioprogramma in Hilversum was afgereisd om daar live de bekendmaking bij te wonen. "Daar hoorden we dat Barcelona de Olympische Spelen kreeg en niet Amsterdam. Geen Paralympics dus voor Hengelo. Of ik de burgemeester toen heb horen vloeken? Nee hoor, dat was een keurige man. En ikzelf? Nee, hoor. We waren natuurlijk teleurgesteld, maar het werk was niet voor niets geweest."
Hij wijst op de plannen die er lagen voor het Olympisch dorp en de sportvoorzieningen die deels een facelift kregen: "De schetsen die klaarlagen, waren een blauwdruk voor de plannen die later ten uitvoer zijn gebracht. Bijvoorbeeld bij de verbouwing van het FBK Stadion en de plannen om van Het Weusthag een stadspark te maken."
Zou het een idee zijn om ooit weer een poging te wagen? Jilleba: "Als je nu ziet hoe omvangrijk de Paralympics in Parijs zijn, dan gaat de organisatie van zo'n evenement de lokale mogelijkheden van Hengelo ver te boven. Maar Twente zou het best in Euregionaal verband kunnen oppakken, samen met Münster en Osnabrück."
Hij 'vergeet' daarbij te zeggen dat de Euregio dan ook de Olympische Spelen moet organiseren, want sinds eind vorige eeuw is dat nu eenmaal een package deal.