Nummer 11 aan Hengelose Emmaweg voor even een koekoeksklok; koekoek opent zelf deurtje
Aan de Emmaweg in Hengelo voltrok zich zaterdag een even eigenaardig als hilarisch tafereel. Klokslag middaguur riep vanuit het zolderraam een tot koekoek verklede persoon twaalf keer koekoek. ‘Dan ben je wel een beetje koekoek, hoor’
Buurtbewoners en voorbijgangers konden er wel om lachen. Als je niet beter weet, zou je inderdaad denken dat Matthias Schamp een beetje koekoek is. Want welke Duitster verkleedt zich tot rare vogel om vervolgens ergens in Hengelo met de uren mee iedere keer koekoek uit een zolderraam te roepen? En dat tot middernacht. ”De eerste keer is het lastigst. Dan moet ik meetellen tot twaalf. Het volgende uur hebben we het makkelijker met slechts één koekoek.”
Künstlerdorf Shöppingen
Matthias Schamp neemt zijn rol als koekoek in het tot koekoeksklok bewerkte atelier een Emmaweg 11 uiterst serieus. Mede-organisator Bertine Bosch vertelt dat dit een initiatief van de stichting MIKC is. "MIKC houdt vaker dit soort kortlopende projecten en ook deze is weer heel bijzonder." Natuurlijk is Matthias niet rijp voor de inrichting. Het is allemaal gespeeld. Bosch en de kunstenaar uit Bochum zijn al 30 jaar bekenden en ontmoetten elkaar ooit vanuit het kunstwereldje in Künstlerdorf Shöppingen.
Schamp mag als creatieve geest graag de fantasie van mensen prikkelen en ze verbaast laten opkijken op plekken waar de dagen doorgaans zo hun gangetje gaan. Bijvoorbeeld in de Emmaweg. ”En als je mensen naar die plek trekt, gaan ze het gesprek ook nog eens met elkaar aan. Je veroorzaakt simpelweg leven in de brouwerij”, redeneert de kunstenaar.
En zo loopt het ook deze zaterdag in de Emmaweg als de 79-jarige Franz Ahne de straat in fietst om de bijzondere koekoeksklok te horen koekoeken. Bovendien ligt hier zijn jeugd. ”En mijn schoonmoeder had in dit atelier midden jaren ’50 een kousenkliniek, Coopman geheten. Daar kon je ladders uit je nylons laten trekken en dan waren ze weer als nieuw.”
Brexit
Sinie Rörink van de antiekwinkel op de hoek van de straat, vindt wel wat van de act. Maar ze heeft de kunstenaar nog niet gesproken en dat zal haar kijk op de voor haar uiterst vreemde actie vast veranderen. ”Wel raar hoor om in zo’n pak bij een ander uit het raam gek te doen.”
De reuring levert in ieder geval belangstelling voor haar antiekwinkel op. En dat is mooi meegenomen, want Sinie vertelt dat het niet storm loopt en ze wel wat aandacht kan gebruiken voor de belegen curiosa en antiek in deels Engelse stijl. ”De Brexit nekt ons. Spulletjes van daar zijn hartstikke duur geworden en dan heb ik het nog niet over de overtocht. Het is rampzalig wat die Engelsen teweeg hebben gebracht.”
De vogel is inmiddels naar beneden gekomen en twijfelt desgevraagd of hij wel precies twaalf keer koekoek heeft geroepen. ”Dit is voor mij ook nieuw”, merkt Matthias gekscherend op. ”Het is zo’n eerste keer lastig om meteen tot twaalf klokslagen te moeten koekoeken. Het volgende uur wordt het makkelijker. Dan hoef ik slechts één koekoek te koekoeken.”
Rammelende staven
Voor een eerste koekoek-sessie is Schamp dik tevreden met een handjevol belangstellenden. Bovendien is z’n doel bereikt dat er verhalen loskomen over de Emmaweg. Franz Ahne vertelt bijvoorbeeld dat zijn wieg in deze straat stond:
”Daar, rechts voor de tunnel met dat platte dak. Ik heb hier als kind veel op straat gespeeld. Een medewerker van de koninklijke textielververij haalde iedere dag voor de fabriek tegenover ons huis met een kar ijsstaven op bij de Amstel brouwerij een stuk verderop. Als-ie dan terugkwam sprongen we achter op de kar. Het geluid van die rammelende stalen kokers, waar die ijsstaven in werden vervoerd, kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren.”
Het koekoeken van Matthias mag dan op het eerste oog helemaal nergens over gaan, wie even de tijd neemt om de volgende koekoek te beluisteren, raakt hoe dan ook aan de praat met mede-belangstellenden. En daar was het de kunstenaar uit Bochum allemaal om te doen. "Matthias, du hast noch fünf Minuten”, roept Bertine Bosch naar binnen, waar de koekoekker zich in haar atelier tussen het 'raderwerk' van de klok opmaakt voor zijn tweede optreden.
De raampjes van de zolderkamer gaan even later net zo snel weer dicht als ze opengingen. ”Vanmiddag rond zes uur wordt het beter", voorspelt Matthias. "Gelukkig maar, want dan komen onze kunstvrienden langs en die wil je graag wat laten zien…”
Slotakkoord
Het slotakkoord in nachtelijke uren viel goed in de smaak bij omstanders. De koekoek liet zich om 23 uur voor het laatst horen en daarna was de vogel gevlogen. Matthias Schamp heeft zo te zien zijn doel bereikt: meer reuring in de Hengelose Emmaweg.
