Reünisten Drieëenheidschool Oldenzaal zingen hun juf Tiny Horsthuis (91) toe
Reünisten van de Drieëenheidschool in Oldenzaal verrasten zaterdagmiddag hun oude juf Tiny Horsthuis met een bezoekje thuis. In de zonovergoten tuin hieven de leerlingen – inmiddels allemaal rond de 70 – een lied aan voor hun geliefde juf van de tweede klas. Juf Horsthuis (91) kon het weerzien met haar oud-leerlingen na zo’n 60 jaar wel waarderen. “Ammoal oale kunnigheed.’
Nog even aardig als toen
Dat was niets te veel gezegd, want juf Horsthuis bleek veel van haar leerlingen van toen, zeker na het horen van de naam, nog wel terug te kennen. Omgekeerd vonden de reünisten hun juf eigenlijk nauwelijks veranderd. Nog altijd even aardig als 60 jaar geleden.
Weerzien na vele jaren
Na het bezoekje aan juf Horsthuis werd de reünie voortgezet bij Paal 12 en op de nabijgelegen klootschietbaan van Noord-Berghuizen. Onder het genot van een hapje en een drankje was er alle gelegenheid om herinneringen op te halen aan hun lagere schooltijd. Voor een aantal was het een weerzien na vele jaren.
Enige meisje tussen jongens
Yvon Sanderink was midden jaren ’60 het enige meisje op de Drieëenheidschool, toen nog een jongensschool. Yvon: “Ik zat op een meisjesschool, maar toen wij vlak bij de Drieëenheid kwamen te wonen, zei het hoofd van de school, meester Dubbelink: kom er maar bij. Het waren mijn mooiste jaren op school, tussen de jongens.”
Niet mee op schoolreisje…
De meeste reünisten bewaren goede herinneringen aan hun lagere schooltijd op de Drieëenheidschool. Al gold dat niet voor iedereen. Zo was er het verhaal van een leerling, die niet meekon met een schoolreisje omdat z’n ouders het geld er niet voor (over) hadden. “Wij woonden tegenover de school en ik zag thuis achter het raam met tranen in de ogen de bus vertrekken.”
‘Maar dan zijn we 80!!!”
Herinneringen ophalen met Bert Hermelink, het muzikale brein van de band Toontje Lager, zat er zaterdag niet in. Hermelink, bekend van onder meer zijn ode aan z’n Twentse roots ‘Lente in Twente’, moest de reünie tot z’n spijt aan zich voorbij laten gaan vanwege verplichtingen op het muzikale vlak. Geen nood, over 10 jaar komt er een nieuwe kans, zo werd geopperd. Met als ‘zuinige’ respons: “Maar, dan zijn we allemaal 80!!”
