Hij was jarenlang een onvermoeibare stem van Enschedeërs die in de knel raakten door overheidshandelen. Een paar jaar geleden werd die stem zwakker en zweeg uiteindelijk. De oorzaak: nierfalen en steeds frequentere dialyse-behandelingen. Donderdag ontvangt René Beunders een donornier. Van een tot voor kort voor hem volslagen onbekende Groninger.
Beunders nam het, met zijn stichting Sociaal Hart, op voor inwoners van Enschede die zelf niet in staat waren om hun belangen te behartigen. Of, die het niet lukte om door te dringen tot ambtenarij of politiek. Met name in een periode waarin Enschede streng sociaal beleid voerde en veel inwoners die afhankelijk waren van overheidssteun in problemen raakten.
Naarmate de jaren van streng beleid voortduurden, werd Beunders daarin steeds onverzoenlijker en compromislozer. Dat leverde hem de titel ‘opstandeling’ op. Daarin klinkt de zucht door die achter de muren van het Stadhuis klonk, maar het is ook een geuzennaam. Inmiddels vaart Enschede een wezenlijk andere koers, als het om dat sociaal beleid gaat. Een heel aantal factoren hebben een rol in die omslag gespeeld, waaronder die stem van Beunders.
Dat ‘opstandeling’ is ook een verwijzing naar het BNN-VARA-programma waarin Sophie Hilbrand aandacht vraagt voor misstanden. Beunders verleende zijn medewerking aan een aflevering over dat strenge Enschedese beleid, die in de vroege zomer van 2020 werd uitgezonden. Die uitzending was voor de Groninger Jerûn Drevers aanleiding om contact te zoeken met de ernstig zieke Enschedeër. Hij had al eerder besloten om een nier af te staan. Beunders raakte een snaar.
‘Een goeie vent’, dacht Drevers. ‘Die verdient mijn nier.’ De Groninger meldde zich na de bewuste uitzending. Beunders was overdonderd. “Dat een volslagen vreemde zoiets voor je doet, daar heb ik geen woorden voor.”
Dat het pas nu tot een transplantatie komt, heeft met een serie aan ongelukkige omstandigheden te maken. Corona lag dwars, er ontstonden problemen met het hart en Beunders moest een operatie ondergaan om en kwaadaardig vlekje in een longkwab te laten verwijderen. “Daar kun je wel om doorleven”, zegt de Enschedeër.
Maar dat nierfalen heeft een grote tol geëist. Inmiddels moet Beunders drie keer per week dialyseren. In het ziekenhuis, waar dat aanvankelijk nog thuis kon.
“Ik ben zo gesloopt na die dialyses, daar heb je geen idee van”, zegt hij twee dagen voor de transplantatie. Hij ziet er tegenop, maar is heel blij en dankbaar tegelijkertijd. Dinsdagnacht om vier uur vertrekt hij naar Groningen. Woensdag volgen pre-operatieve controles. Als alles goed gaat, liggen hij en Drevers donderdag op de operatietafels.
Dat is geen dag te vroeg. “Het kan niet langer zo. Als dit nog even doorgaat, val ik vanzelf om.”