Enschedese werd verliefd op Libanon en ziet nu bij vrienden de angst toenemen: ‘Mensen kunnen nergens heen’
Nu Israël ook op de grond in Libanon de aanval heeft ingezet, groeit de toch al aanwezige angst bij de inwoners van dat land. Dat ziet de Enschedese Mirelle Vooijs, die voortdurend contact heeft met Libanezen die ze heeft leren kennen door haar werk als reisagent. Mensen die voor haar als familie zijn geworden.
Haar partner werkte ooit als militair voor UNIFIL om de vrede in Libanon te bewaken. Zodoende gaat Vooijs in 2018 mee op een reis voor veteranen die er hebben gediend. Ze wordt verliefd. Op het land en op de mensen. “Ze zijn zo lief en sociaal”, vertelt de Enschedese. “Je komt binnen, ze kennen je niet eens en toch zorgen ze heel goed voor je. Ze noemen Beiroet ook wel het Parijs van het Midden-Oosten.”
Wanneer in 2020 een enorme explosie veel schade aan het land richt, besluit Vooijs geld op te halen. “Nadat ik dat geld heb opgehaald, wilde ik gewoon iets blijvends doen.” Daarom besloot ze haar reisbureau te openen, gericht op vakanties naar Libanon. “Als ik reizen ga organiseren, breng ik toeristen daar naartoe en nemen zij het geld mee”, legt Vooijs uit. “Ik hoef dat geld niet te hebben. Het is voor een goed doel, dat de locals het geld krijgen.”
Van toerist naar vriendin
Inmiddels is de reisagente al meerdere keren zelf op vakantie geweest naar het land. Voor haar bureau onderzoekt ze hotels, horecagelegenheden en het gebied eerst zelf en vervolgens raadt ze die aan. Op deze manier leert de Enschedese niet alleen de stad, maar ook de mensen kennen. Met sommigen van hen is Vooijs inmiddels goed bevriend geraakt. Zo goed, dat ze inmiddels als familie voelen. Ze heeft nauw contact met hen, zeker nu de aanval van Israël steeds dichterbij komt.
Mensen zitten vast
De situatie is complex. "Ik snap dat ze Hezbollah wil uitroeien, maar het gaat ook ten koste van veel meer mensen dan die organisatie heeft. Ik lig er best wel wakker van”, zegt ze. “Ik ken iemand die aan de grensstreek woont. Die kan geen kant op.”
Lees verder onder de afbeelding.
“De mensen weten niet wat ze moeten doen”, gaat Vooijs verder. “Ze zijn angstig en bang. Sommigen vluchten naar andere gebieden, maar er zijn ook mensen die hun huizen niet meer in kunnen. Zij slapen gewoon op straat.” Meer dan dat valt er voor de meeste Libanezen ook niet te doen. Ze hebben weinig geld en sommigen hebben geen paspoort. “Dus eigenlijk zitten de mensen vast in het land.” Toch kan Vooijs weinig voor hen betekenen. “Ik kan alleen maar met ze praten en hopen dat het stopt, dat het rustig wordt.”
Gerelateerd
