Reünie laat oude tijden discotheek Empire New York in Hengelo herleven: 'We zijn een uitstervende tak binnen de horeca'

"Discotheek New York was tezamen met discotheek Groothuis en discotheek Jetset/Max één van de trendsettende discotheken in Hengelo. Er waren iedere zaterdagavond zo’n twintigduizend mensen in de stad te vinden. Hengelo was écht de uitgaansstad van het oosten", zegt Herman van den Enk, die er jarenlang als dj heeft gedraaid en nog steeds een wekelijks radioprogramma heeft bij 1Twente Hengelo.

Er zijn in het verleden al eerder Empire New York-reünies geweest, maar het is de bedoeling dat er opnieuw een aantal komen. Het pand van de discotheek wordt medio 2026 gesloopt om plaats te maken voor woningen. "Het idee om weer reünies te gaan organiseren is ontstaan, omdat het pand van de discotheek toch nog even blijft staan."

Mooie herinneringen

Veel Hengeloërs hebben mooie jeugdherinneringen aan hun tijd in de discotheek, vanwege de sfeer en het unieke karakter van de club met de verschillende zalen. Velen hebben er hun eerste vriendje of vriendinnetje leren kennen. "De 21 jaar dat ik in discotheek New York heb gedraaid, was een mooie, bijzondere tijd. Ik heb veel dingen meegemaakt met party's en artiesten", zegt van Van den Enk.

Club Vios

Empire New York maakte in 2013 een doorstart als dans- en nachtclub Vios Hengelo. Begin vorig jaar viel het doek voor deze laatste grote discotheek van de stad. Het pand is inmiddels eigendom van de gemeente Hengelo. Voormalig eigenaar Sander Leurink mag het pand nog gebruiken. Op dit moment zijn er alleen nog themafeesten.

Van glazenophaler tot bedrijfsleider

Leurink begon zelf ooit als glazenophaler, werd vervolgens diskjockey en uiteindelijk bedrijfsleider van het horecabedrijf. In 2017 nam hij Club Vios over met een zakenpartner. In het eerste jaar werd het gepacht, daarna namen ze de discotheek definitief over.

Zelf vindt Leurink het uitbaten van een grote discotheek het allermooiste dat er is. "Het is wel een uitstervende tak binnen de horeca. De tijd van vijf keer anders uitgaan onder één dak (ofwel: elke zaal heeft een andere sfeer, red.) is wel een beetje voorbij, maar die sfeer van een volle danszaal red je niet in een café."

Droom

Om het clubgevoel ooit weer ergens anders terug te brengen is geen concreet plan van Leurink, maar wel een droom. Of die droom ooit uitkomt? "Het moet wel uitkunnen natuurlijk, anders heb je wel een hele dure hobby," zei hij op de radio bij 1Twente in het programma Herman's Hits.

Begin dit jaar liet Leurink in het programma 1Twente Vandaag doorschemeren wel interesse te hebben in het leegstaande pand aan de Markt van de voormalige discotheek Dux.

Urine in de rookmachine

Of hij nog een leuke anekdote heeft uit de tijd van New York? "Ik kan me nog wel een dj herinneren die heel nodig moest plassen, maar geen tijd had om naar het toilet te gaan. Hij deed zijn behoefte in een lege fles rookvloeistof. Een andere dj dacht dat in de betreffende fles rookvloeistof zat en heeft het vervolgens in de rookmachine gegooid. Het apparaat heeft maanden naar urine geroken."

Coladrinkers

Van den Enk haalt herinneringen op aan de goede oude tijd en weet hij destijds al om 19:45 uur voor de deur van het pand stond om te starten met zijn werkzaamheden. "Je zette dan alles klaar in de bar. Om 21:00 uur gingen de deuren open en kwam de jeugd binnen, 'de coladrinkers'. Ze waren er tot een uurtje of elf en moesten dan naar huis. Daarna kwam de grote bubs binnen en ging de tent los."

(De tekst gaat verder onder de video, kort stukje van een eerdere reünie)

Peter Hefti is één van de dj's die ook draaide in die tijd. Hij staat zaterdag achter de draaitafel bij de reünie. Een jaar of veertig jaar geleden begon hij als dj aan de Pastoriestraat bij de Cirkel. Wat hij mooi vond aan die tijd? "Dat je als bezoeker met één stempel op je hand naar twee zaken kon. Dat gold ook voor inleveren van de muntjes."

Trammelant op de dansvloer

Naast de vele mooie gebeurtenissen waren er ook weleens minder leuke dingen. "Je kreeg op een gegeven moment een verschuiving van het discovolk dat er kwam. Als er dan trammelant uitbrak, dan sprong je er tussen. Ik ben een keer over de draaitafel geklommen omdat er iets ontstond op de dansvloer. Vervolgens werd ik wakker met m'n hoofd in een luidspreker." Hefti raakte even buitenwesten door een klap tegen z'n hoofd.

'Nette dj's'

Zou Hefti dingen anders hebben gedaan? "Als dj was je in die tijd redelijk populair. Er waren weleens dames die aan het einde om vier uur 's ochtends vroegen of je nog een bakje koffie kwam drinken. Ja, dat heb ik regelmatig gedaan. Daarna gingen we weer braaf naar huis. Tegenwoordig betekent een bakje koffie drinken wat anders, maar wij waren in die tijd bést wel nette dj's", zegt hij met een knipoog.

Achter de draaitafel

DJ Frank Post kwam achter de draaitafel te staan door toedoen van Hefti eind jaren tachtig. "Ik zei tegen hem dat draaien niks voorstelde. Peter zei toen 'als je denkt dat jij het kan, doe het dan maar een half uurtje'. Blijkbaar was dat zo succesvol, want de bedrijfsleider kwam naar me toe en zei dat ik de week daarop mocht draaien."

Spijt

Spijt van dingen in die tijd? Post: "Ik had overdag nét een vaste baan en werkte daarnaast op donderdagavond, vrijdagavond, zaterdagavond en de hele zondag als dj. Dat was soms veel te veel. Achteraf had ik moeten zeggen dat twee of drie keer wel genoeg was. Doordeweek moet je presteren en dat ging niet altijd even goed, zeker als je 's avonds ook nog eens volop gratis consumpties kreeg."

Van den Enk heeft mooie herinneringen aan die tijd, maar dat niet alleen. Hij heeft nog van alles bewaard: flyers, stickers en zelfs drankmuntjes. "Ja, als ik terug zou kunnen, dan zou ik meteen weer teruggaan naar de jaren tachtig. Dat vind ik zelf de mooiste periode. De voormalig dj heeft zelfs nog in schriften bijgehouden wat hij draaide op een avond. "Dat moest ook van de eigenaren. Zij wilden dat ik de playlisten bijhield."

Opbouwen

Hoe werd er gedraaid? "Je begon natuurlijk niet met Meat Loaf, Grease of the Party Animals. Die kennis en kunde had je wel. Je bouwde het op en daarna weer af, want je kon natuurlijk niet de hele avond 'happy hardcore' draaien." Peter Hefti sluit zich daarbij aan, maar wijst ook op iets anders: "Je moet als diskjockey altijd proberen om het publiek te lezen om te kijken wat passend is."

Onmogelijke verzoekjes

Frank Post zegt dat hij soms de meest onmogelijke verzoekjes kreeg van het publiek. "Dan zei ik dat de plaat apart zette, maar ik draaide 'm dan toch niet omdat ik wist dat de dansvloer dan leeg trok. Na zo'n break is heel moeilijk om mensen weer terug te krijgen."

Van den Enk vult aan: "Je had ook altijd van die mensen die dezelfde verzoekplaatjes aanvroegen. Als ze kwamen aanlopen dan riep ik al: ik draai 'm zo hoor, waarna ze me verbaasd aankeken: hoe weet jij dat nou!?"