Roelof Bartels en Lenie Prins vonden elkaar in Den Helder: ‘Of we de verkering niet dichterbij konden halen’

Lenie Prins is geboren en getogen in Den Helder, in het jaar voor de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Van de oorlogstijd herinnert ze zich vrijwel niets. Marinestad Den Helder werd ruim 160 keer gebombardeerd door de geallieerden: de ‘Kriegsmarine’ nam na mei 1940 het marine terrein over en repareerde er Duitse oorlogsschepen. Het luchtalarm klonk in Den Helder meer dan 500 keer. “Van de bombardementen wist ik niets; ook na de oorlog werd daar nooit over gesproken. Het enige dat ik me kan herinneren is dat onze moeder ons riep om te schuilen: ‘In de kast allemaal. De parapisten komen eraan.’ Ze bedoelde de parachutisten.”

Huishouding in Den Helder

Ze is de op een-na-oudste in een gezin van zeven kinderen: vijf jongens en twee meiden. Na de lagere school ging ze naar de huishoudschool. Vanaf haar zestiende werkte ze in de huishouding bij een artsengezin in Den Helder. Ze zorgde, naast een schoon huis, voor de drie zonen van het echtpaar. En jongens was ze, met vijf broers, waarvan er vier jonger waren dan haar, wel gewend.

Boerengezin

Roelof Bartels werd in het eerste oorlogsjaar geboren, aan de Stegeboersweg in Wierden. Roelof is de middelste van vijf kinderen; hij heeft vier zussen. Hij ging in Wierden naar de lagere school, volgde de MULO in Almelo, het landbouwonderwijs in Nijverdal en vervolgens de Middelbare Landbouwschool.

Vader Hermannes Bartels was boer en kocht rond 1935 de boerderij aan de Stegeboersweg voor 5.200 gulden. Hij begon met acht koeien, een twintigtal varkens, zes bunder land, én een knecht.

De Zwaluwen

Hoewel het niet nadrukkelijk gezegd werd, werd van Roelof, als enige zoon, verwacht het boerenbedrijf voort te zetten. “Ik heb een poos bij de Zwaluwen gevoetbald, en mijn vader vond dat maar niks: ‘Dat geloop achter een bal aan, dom waark’. Voordat ik naar de voetbal mocht, moest er eerst op de boerderij een karwei gebeuren, zoveel rijen bieten trekken bijvoorbeeld. Ik heb dat met onze kinderen, als ze bij een club wilden, anders aangepakt.”

Bij de marine

Roelof kreeg een oproep voor de dienstplicht. Na een driemaandelijkse opleiding bij Hollandse Rading werd hij gestationeerd in den Helder: van de Regge naar de Noordzee. Den Helder, de marinestad met militairen vanuit heel Nederland.

IJssalon

Het was hier dat de stadse Lenie en Roelof uit de plattelandsgemeente elkaar voor het eerst ontmoetten, op Bevrijdingsdag 1960.
Die dag ging Lenie met haar vriendinnen een ijsje halen. Toen ze de deur van de ijssalon uitgingen, kwamen Roelof en een aantal makkers net binnen. “We komen er zo aan”, gaven de jongens te kennen. Even later was de eerste kennismaking een feit. “Waar ik op viel? De krullenkop van Roelof”, lacht Lenie. Roelof vond haar direct een hele leuke meid. Voor beide families was het even wennen: hadden ze de verkering niet dichterbij kunnen halen…?

Decompressietank

Roelof was, een paar dagen voor die Bevrijdingsdag, gestationeerd op Hr ms Tydeman A906, een mijnenveger. “Het schip was van hout en daardoor anti-magnetisch, zodat er geen mijnen aangetrokken werden.” Hij sliep op de boot, werd ziekenverpleger en duikverpleger, verpleegkundigen die de gezondheid van duikers controleren. “Als een duiker te snel uit tien meter diep water kwam, werd hij in een decompressietank, na eerst op druk te zijn gebracht, in enkele fasen weer op het normale niveau gebracht.” Op weg naar een NAVO-oefening in Normandië stond hij letterlijk aan het roer van het schip: “In konvooi, het rode lichtje van je voorganger volgen.”

Baan in Almelo

In november 1961 zwaaide hij af, en vertrok uit Den Helder. Voor de geliefden was het even bekijken hoe er regelmatig contact gehouden kon worden. De afstand tussen Den Helder en Wierden leg je niet makkelijk af op de fiets, en een auto hadden de families niet.

De oplossing kwam doordat Lenie via haar werkgever in Den Helder een baan aangeboden kreeg in Almelo, eveneens in een artsengezin. “Ik kreeg daar een eigen kamer, en kon op de zomerdag op de fiets naar Wierden. En anders met de bus.”

Hele dag regen

Roelof en Lenie traden in Wierden in het huwelijk, op 16 oktober 1964. De hele familie uit Den Helder trok naar Twente. De avond ervoor sliep Lenie in het huis van Roelofs zus Dinie aan de Hexelseweg. Van daaruit haalde Roelof haar op, met de Chevrolet van café De Boer. Het regende die dag dat het goot. De auto werd aan de Stegeboersweg de deel opgereden, zodat het bruidspaar in elk geval droog uit kon stappen. Het bruiloftsfeest was ’s avonds in Het Anker.

Allemaal vrouwen

Het bruidspaar kwam te wonen naast de ouders van Roelof. De eerste maanden werkte Lenie nog in de huishouding. Daarna verleende ze hand en spandiensten op de boerderij. Ze probeerde nog te melken, maar dat was geen succes. Kalfjes voeren ging haar beter af. Zes dochters werden er geboren. “Allemaal met krullen”, lacht Lenie.
“Een moeder naast ons, vier zussen, mijn vrouw, zes dochters: je begrijpt dat ik weinig in te brengen heb, vroeger niet en nu ook niet”, schetst Roelof zijn situatie.

Ruim 100 puzzels

Met de dochters, de boerderij en een man die in diverse besturen zat (“Hij was weinig thuis”) kreeg Lenie haar dagen ruimschoots vol. Zelf ging ze op zang en was lid van de Plattelandsvrouwen. Ze legde ruim 100 puzzels, die door Roelof opgeplakt en opgehangen werden op de deel. “Als een soort behang; we hoefden dan de deel niet te witten.”

Eerste ligboxenstal

De boerderij werd, met Roelof als boer, uitgebreid. De eerste ligboxenstal van de regio werd hier gebouwd. Het bleek een bijzonderheid: met bussen vol kwamen collega-boeren kijken. Rond de 125 koeien stonden er op den duur. Ook het aantal bunders werd vergroot.

Landbouworganisaties

Naast boer was Roelof onder andere voorzitter van het CDA Wierden Enter, zat in besturen van landbouworganisaties, het waterschap en de Agrifair. Hij was één van de actievoerders, eind jaren 90 van de vorige eeuw, die op de bres stonden voor een zelfstandig blijvende gemeente Wierden. Een succesvolle actie: nog steeds is de gemeente zelfstandig. Roelof is nog voorzitter van de stichting Wagenmakerij Langenhof en adviseur van Landschapsvereniging De Reggestreek.

Mantelzorgwoning

Sinds anderhalf jaar wonen Lenie en Roelof, beiden 84, met veel plezier in de royale mantelzorgwoning, op het oude erf. De boerderij is inmiddels afgebroken, en dat bezegelde ook het lot van de legpuzzels: die werden verbrand. Op de plek van de boerderij staat nu een gloednieuw huis, waar de kleinzoon komt te wonen. Aan de andere kant woont een van de dochters.

Samen zingen ze in het CBTB-koor in Oud-Leusden. Eens in de twee weken rijden ze er met een groepje uit Wierden naar toe. Hun dochters zijn getrouwd en wonen met hun gezin in Groot-Brittannië, Denemarken, in Almelo, Markelo, Nijverdal en in Wierden. Hun familie telt elf kleinkinderen en vier achterkleinkinderen; de vijfde is op komst.

Bijzondere mijlpaal

Wonen tussen hun familie, op het oude erf, met het uitzicht op de weiden, gelukkig en gezond, nog bezig met allerlei dingen: “Mooier kun je het niet hebben”, zeggen ze, tevreden en dankbaar.
Burgemeester Doret Tigchelaar bezoekt hen op woensdag 16 oktober om hen persoonlijk te feliciteren met deze bijzondere mijlpaal. Het jubileumfeest vieren ze met familie en vrienden in Wierden.