Gerard (48) uit Enschede is drie jaar clean, maar blijft altijd verslaafd: ‘Het is een ziekte, geen keuze’
Enschedeër Gerard Boelens is ruim twintig jaar verslaafd aan (hard)drugs, als hij drie jaar geleden in het ziekenhuis belandt. Hij besluit zijn leven om te gooien. En dat lukt, eindelijk. “Ik heb er heel lang spijt van gehad, schuldgevoel, maar het is gegaan zoals het is gegaan. Ik kan het niet terugdraaien.” Tijdens een zogeheten Living Library in de Enschedese bibliotheek was hij voor bezoekers te spreken als levend boek.
Boelens krijgt in die twintig jaar regelmatig te horen dat hij een mislukkeling is. “Zo worden mensen met een verslaving afgestraft. Maar een verslaafde dakloze is niet zonder reden verslaafd of dakloos.” Het is één van de onderwerpen waarover hij in gesprek wil met anderen.
Zoeken naar die high
Voor de 48-jarige Enschedeër zelf begint het al op jonge leeftijd. Het start met drankjes in de kroeg, maar al snel is hij de enige die zoveel drinkt. “Uit onzekerheid, denk ik. Als ik dronk durfde ik mijn mond open te doen.”
Ook als zijn vrienden het wél bij een paar glazen houden, geldt voor Boelens: het is alles of niks. “Als verslaafde ben je altijd op zoek naar die eerste high. En die is er niet meer. Dus je blijft zoeken, maar het houdt een keer op.”
Het blijft echter niet bij te veel drinken in het café. Hij begint ook softdrugs te gebruiken. Dit doet hij tot ongeveer zijn 25e. Dan komt hij in aanraking met harddrugs.
Rock bottom
“Op den duur werden de drugs belangrijker dan mijn werk. Toen begon ik alles te verliezen”, zegt de Enschedeër. Zo raakt hij niet alleen zijn bedrijven kwijt, maar ook de relaties om hem heen. Zijn familie en gezin willen niets met hem te maken hebben.
Drie jaar geleden is de situatie zo ernstig dat hij in het ziekenhuis wordt opgenomen. Als hij na een aantal dagen enigszins helder wordt, komt pas echt goed binnen wat hij door de drugs verloren heeft. “Toen realiseerde ik me pas wat ik eigenlijk kwijt was. Mijn familie was helemaal klaar met me. Dat was rock bottom, toen heb ik hulp gezocht.”
Ziekte
Inmiddels is Boelens al drie jaar abstinent. Dit houdt in dat hij compleet wegblijft van alle verslavende middelen.
Want verslaafd blijft hij altijd, zegt hij. “Het is een ziekte, dat draag ik bij me en stopt nooit. Ik blijf daarom weg van alles wat zou kunnen inwerken op de verslaving. De enige uitzondering is medicatie, maar alleen op doktersvoorschrift. Die heb ik gelukkig niet nodig.”
'Stigma moet verdwijnen'
Drie jaar later heeft Boelens zijn leven weer op de rit. Hij is werkzaam bij Ixta Noa, waar hij met zijn eigen ervaringen anderen helpt ook de balans terug te vinden. “Ondanks dat het heel heftig was, heeft het ook betekenis gehad”, zegt hij over de tijd die achter hem ligt. “Ik heb in mijn drie jaar herstel veel meer over mezelf geleerd dan de 45 jaar ervoor.”
Lees verder onder de afbeelding.
De Enschedeër vindt het belangrijk dat het stigma rondom verslaving verdwijnt. “Het is een ziekte, geen keuze. We hebben nodig dat mensen zeggen ‘we zien dat het niet goed gaat, kunnen we je ergens bij helpen?’ Dat gebeurt te weinig, ook in de zorg.”
