Vorige week overleed Enschedeër Dylan Bruins, een groot FC Twente-supporter. Deze dinsdagmiddag nemen zijn naasten afscheid van hem. En dat doen ze niet alleen. Meer dan vijftig mensen staan klaar bij de Grolsch Veste met vlaggen, sjaals en fakkels om de jonge supporter een waardig afscheid te geven.
Het begon met een oproep van Chloe Kloppenberg, een goede vriendin van de broer van Dylan. “We roepen alle Twente-supporters op om Dylan een laatste eer te bewijzen”, schrijft ze op Facebook. “Het zou voor zijn familie en vrienden enorm veel betekenen als jullie erbij zouden kunnen zijn om hem nog één keer te eren, zoals alleen Twente-fans dat kunnen.” Inmiddels is het bericht meer dan duizend keer gedeeld en staat het op verschillende fansites.
“Het was een hele spontane, lieve jongen, wiens leven om FC Twente draaide”, zo omschrijft Sem, de broer van de overleden supporter, hem. “Hij hield wel van een feestje.” En dat blijkt, want hij was bijna altijd aanwezig bij de wedstrijden die de ploeg speelde. “Dylan kende elk nummer dat in de Veste klonk en kon alles meezingen”, vertelt Sem. “Zijn hele kamer was versierd in Twente-kleuren.”
“Hij heeft een heel lang ziekteproces gehad”, gaat Sem verder. Op jonge leeftijd wordt er LCH (Langerhans Cel Histiocytose) bij Dylan geconstateerd. De ziekte ontstaat bij een bepaalde vermeerdering van witte bloedcellen en tast organen aan. “Hij leed steeds meer onder zijn tumoren. Uiteindelijk kreeg hij een luchtweginfectie. Hij had enorm veel pijn en ging ineens heel snel achteruit.”
Zijn familie hakte vorige week vrijdag de moeilijke knoop door: euthanasie moest de jonge Enschedeër uit zijn lijden verlossen. “Eigenwijs als Dylan was, heeft hij de opeenvolgende dagen, ondanks de morfine, gevochten om wakker te blijven. Toen mijn moeder en ik alleen met hem in zijn kamer waren, is hij gegaan.” Volgens zijn broer was het heel vredig. “Hij heeft het hele weekend zwaar geademd. Totdat het rustig werd en het stopte.”
Het wordt geen ‘normale’ begrafenis, dat is duidelijk. Zo wordt er eerst nog een drankje gedaan, mét de kist. “Het wordt zijn laatste feestje”, vertelt Sem. “Een viering van het leven.” Dylan heeft zijn uitvaart helemaal zelf bedacht. “Wij zijn het alleen aan het invullen. Eén ding was duidelijk: hij moest en zou langs het stadion rijden. Dat wist hij zeker.” En die laatste wens is vandaag in vervulling gegaan.