Acteur Wiebe Teun (12) uit Hengelo voelt nu wat oorlog is dankzij '40-45, de Musical'

Moeder Rinskje heeft het er graag voor over: "Acteren is hetgeen Wiebe Teun het liefste doet. Dat begon al toen hij nog klein was. Verhalen vertellen, typetjes neerzetten, mensen entertainen, dat vindt hij geweldig om te doen. Toen hij 7 was, hebben we hem bij Barst gedaan. Hoe ze daar werken, dat sluit perfect bij zijn enthousiasme aan."

Waar klasgenoten op school hem vaak niet begrijpen ('Doe nou eens gewoon, Wiebe Teun!'), kan hij op de planken helemaal zichzelf zijn. Rinskje: "Als ze hem bij Barst vragen om als een oud mannetje door het donker te lopen, dan doet-ie dat. En ze werken er aan de verfijning van je talent. Zo heeft hij bij Barst geleerd dat er een verschil is tussen 'blij kijken' en 'verheugd kijken'."

Studio 100

Begin dit jaar deed Wiebe Teun met succes auditie voor een van de vele kinderrollen in '40-45, de Musical', een productie van het Vlaamse Studio 100. Dat was in Etten-Leur. Toen hij hoorde dat hij was uitverkoren, volgden tal van repetities en inmiddels heeft hij al een fiks aantal keren op de planken in de Midden Nederland Hallen in Barneveld gestaan.

"Dat betekent inderdaad vele ritjes op en neer vanuit Hengelo. We hebben een paar voorstellingen mogen zien, maar het merendeel moeten we buiten de zaal wachten. Bij een dubbele voorstelling in het weekend ben je dan echt een dag onder de pannen. De laatste keer hebben we de Intratuin in Amersfoort leeggekocht", lacht Rinskje.

Rijdende tribunes

Voor Wiebe Teun zijn het ook bijzondere maanden. Hij heeft al veel ervaring in musicals van Barst, maar meedoen in '40-45, de Musical' is wel extra bijzonder: "Het is veel spectaculairder dan al het andere dat ik tot nu toe heb gedaan. Treinen en vliegtuigen op het podium. Tribunes die alle kanten op kunnen rijden."

Ook inhoudelijk is het anders. Er zit veel meer drama in, vertelt de jonge Hengeloër: "Iedereen die je op het podium ziet, is later in een concentratiekamp mishandeld en vermoord. Je ziet dat niet in de voorstelling, maar als je het speelt, voel je het wel. Op school heb ik over de oorlog geleerd. Dan hoor je wat er is gebeurd, maar hier zie je het echt voor je."

Somber en vrolijk

Wiebe Teun maakt deel uit van een groep van tien kinderen, die verschillende rollen voor hun rekening nemen. Rinskje: "Hij heeft geen tekst, maar moet wel veel doen met z'n lichaamshouding en z'n mimiek. Vrolijk meedansen op 'In the mood' vraagt iets compleet anders dan in de rij staan tijdens een razzia op de sombere klanken van het lied 'Eli Azavtani'."

Vanwege hun leeftijd mogen ze maar één keer per week spelen, wat betekent dat er zes van zulke groepjes zijn. Deze lichting speelt tot 5 januari mee. Daarna wordt de kindercast ververst. Dat heeft allemaal te maken met de Arbeidstijdenwet.

Klein rolletje

Wiebe Teun en z'n leeftijdsgenoten zitten dan aan het maximale aantal speeldagen. "Hij zou daarna de komende maanden nog 8 of 9 dagen op de planken of voor de camera mogen staan. Net genoeg voor een klein rolletje in een film of kortlopende theatervoorstelling."

Jammer

Wiebe Teun vindt het jammer dat het in januari ophoudt voor hem, maar hij snapt het wel: "Ik moet natuurlijk ook nog tijd over houden voor school. Daarom is die wet er. Maar als ik vanaf september (dan wordt hij 13, red.) weer mag meedoen, zou ik dat heel graag weer willen. Dat weet ik nu al."

Bij Barst en op school werkt hij vanaf januari verder aan z'n skills: "Ik heb bewust gekozen voor het Twickel College, omdat ze daar meer aan theater doen dan op andere scholen in Hengelo. Je leert er hetzelfde, maar tijdens de naschoolse activiteiten kun je aan theater doen."