Rosan draagt Hengelo's Jeugdlintje op aan De Kapberg: 'Toen ik het moeilijk had, werd de manege m'n tweede thuis'
Als meisje van 5 begon de Rosan Siebenga (21) met ponyrijden. Zowel bij Ponystal Hengelo als bij een manege in Oldenzaal. Toen het rijden jaren later een sleur begon te worden, hing de Hengelose haar cap aan de wilgen. Totdat een vriendin haar op een zaterdag meenam naar manege De Kapberg, waar mensen met een beperking rijles krijgen. Ze was verkocht. Nu, bijna 10 jaar later, is Rosans vrijwilligerswerk daar beloond met een Hengelo's Jeugdlintje.
Afgelopen donderdag was ze een van de jonge Hengeloërs die onderscheiden werden met zo'n kleinood. Het was de eerste keer dat die onderscheidingen in Hengelo werden uitgereikt. "Ik was best verrast, toen ik hoorde dat ik er een zou ontvangen. Wist niet eens van het bestaan ervan." Even voor de duidelijkheid: alle elf in het stadhuis aanwezige jongeren wisten toen ze donderdagmiddag de Burgerzaal binnengingen, dat ze 'geridderd' zouden gaan worden: dat was hen enkele weken eerder al per brief meegedeeld.
'Ik weet niet beter'
"Dat ineens iets wat voor mij nooit speciaal is geweest door anderen speciaal wordt gevonden, vond ik heel bijzonder. Dit werk maakt al bijna tien jaar deel uit van m'n leven. Ik weet niet beter", vertelt Rosan, die ondertussen druk is met het afronden van een studie toegepaste psychologie aan Hogeschool Saxion in Deventer.
Manege De Kapberg telt zo'n 45 vrijwilligers als Rosan. Waarom is juist zij dan uitverkoren? Ze haalt haar schouders op: "Dat weet ik niet. Er zijn er meer die het al heel lang doen en een aantal is ook best nog jong. Ik draag het lintje daarom ook niet alleen voor mezelf, maar ook namens de rest van de club. Toen ik de avond na de uitreiking op de manege kwam, kreeg ik alleen maar lieve en oprechte reacties. Niemand reageerde jaloers."
De lessen verzorgt ze op de zaterdagochtend, op de donderdagavond traint ze de paarden: "Dan kunnen ze al hun energie even kwijt en zo blijf ik ook een beetje in vorm. Ik heb bij m'n moeder in de achtertuin nog een gepensioneerd paard van De Kapberg staan. Daar rijd ik zo nu en dan op."
'Een knuffel en een goed gesprek'
Haar ouders zijn gescheiden. In de periode dat dat z'n beslag kreeg, had Rosan het thuis niet eenvoudig: "Ik had geen makkelijke jeugd en was ook geen makkelijk kind. In die periode werd De Kapberg een tweede thuis voor mij. Daar kon ik, behalve voor het werk op de zaterdagmorgen, terecht voor een knuffel en een goed gesprek. Als ik hier ooit al wegga is dat omdat ik voor mijn werk zou moeten verhuizen. Ze zijn nog lang niet van mij af."
Nog tien helden
De andere lintjes gingen naar Quinn Wouters, Emre Kandemir, Ryan Fischer en een groep van zeven jongeren van Scouting Hendrik Hudson Groep. Bij de uitreiking zei wethouder én initiatiefnemer Hanneke Steen: "We moeten zorgen dat kinderen en jongeren die veel vrijwilligerswerk verrichten zichtbaar worden. Ik kan me niet voorstellen dat ze er niet zijn in Hengelo. Door op kinderen nu al de schijnwerper te zetten, motiveren we hen om door te gaan met hun goede werk en inspireren we anderen om zich ook in te zetten voor de samenleving."
De Kapberg telt tientallen vrijwilligers, maar kan altijd nieuwe begeleiders gebruiken, vertelt Rosan. "Vooral op de doordeweekse dagen. En donaties zijn ook altijd welkom. We moeten het volledig hebben van subsidies en giften." Dat kan ook in natura; onlangs schonk een vrouw die op wereldreis ging haar paard aan de manege. "Dat zijn cadeautjes waar je alleen maar van kunt dromen", glimlacht de kersverse bezitter van een van de allereerste Hengelose Jeugdlintjes ooit.
Gerelateerd
