Drumband Rintintin zorgt voor vrolijke aftrap van Inclusiefestival Losser: cultuur, workshops, theater

Ervaringsdeskundigen van de Inclusiewerkgroep Losser zijn eveneens betrokken bij het realiseren van deze inclusie5daagse. Zoals Jeanette Davina, geboren en getogen in Losser. Ze zit vanaf haar 28^e in een rolstoel. “Vanaf mijn 17^e kreeg ik hernia’s; dat werd heel laat onderkend.” Operaties volgden en uiteindelijk werden haar rugwervels vastgezet. Inmiddels zit ze al 30 jaar in een rolstoel. Ze rolde tegen drempels, letterlijk en figuurlijk. “Drempels van winkels, hotels, maar ook van de school waar mijn dochter naar toe ging”, vertelt ze.

Als lid van de Inclusiewerkgroep kaart ze die problemen aan, en kwam daarbij in contact met Ongehinderd, een organisatie die zich inzet om Nederland toegankelijker te maken. Samen met de gemeente is een project opgezet, de MKB Toegankelijke route, en Davina gaat Losserse ondernemers langs om te vragen of ze mee willen doen. “Geen fietsroute”, lacht ze. “Het is een route die op de door Ongehinderd ontwikkelde app staat en waarbij je kunt zien bij welke winkel er rekening gehouden wordt met rolstoelers bijvoorbeeld. Zijn bij modezaken de paskamers geschikt, hangt er op rolstoelhoogte een kledinghaakje, kun je in winkels bij het pinapparaat. In Losser zijn bij veel winkels aanpassingen gedaan en kun je als rolstoeler nu zelfstandig naar binnen. Die zelfstandigheid, die is belangrijk.”

Van Nepal naar Overdinkel

De Nepalese Sangita Khadka woont in Overdinkel. Ze heeft ervaring met racisme, discriminatie. “Ik heb een heel andere achtergrond, en kom uit een heel andere cultuur. Voor mij is het belangrijk dat we luisteren naar elkaar, en dat mensen ons een kans geven, ook al kom je uit een andere cultuur. En dat we met begrip voor elkaar samenleven.”

Zelf spreekt ze een aardig mondje Nederlands, met af en toe een Duits of Engels woord erdoor. Nederlands is voor nieuwkomers een moeilijke taal om te leren, benadrukt ze. “Ik hoop dat mensen begrijpen dat je in één of twee jaar nog geen perfect Nederlands spreekt.”

Voor mensen uit andere landen is niet alleen de spreektaal moeilijk, maar zeker ook de schrijftaal. “Mensen die hier pas zijn begrijpen vaak niet wat in de brieven staat die ze van verschillende instanties krijgen. Niet iedereen heeft hier familie die daarbij kan helpen.” Voor Kahda is het belangrijk dat zij in de werkgroep de stem van deze mensen is. “Voor mensen met een andere achtergrond, voor mensen met autisme, laaggeletterden, mensen met een handicap; als inclusiewerkgroep willen we een gemeentebeleid waarbij de stem van de ongehoorden gehoord wordt.”

Luisterend oor

Bert Eulderink kwam, na 35 jaar gewerkt te hebben, bij huis. “Ik had kanker. Altijd werken en dan thuis komen zitten: de omslag was heel groot. Er na 50 jaar achter komen dat ik autisme heb was ook een hele omschakeling.” Deze, en andere ervaringen die hij in zijn leven had, wil hij delen. “Ik zag de oproep voor leden voor de Inclusiewerkgroep en besloot me te melden. Ik zit al 46 jaar in het verenigingsleven; vrijwilliger zijn zit in mijn dna”, zegt hij lachend. Serieus: “Misschien kan ik met mijn ervaringen anderen helpen. En een luisterend oor zijn wanneer er mensen in de knoop zitten en niet meer weten wat ze moeten doen. Als werkgroep kun je, naast luisteren, mensen ook helpen waar dat mogelijk is.”

'Ik hoor er niet bij'

Het Inclusiefestival moet bijdragen aan meer begrip voor mensen die net even anders zijn, een moeilijke periode doormaken, een beperking hebben. “Inclusie betekent: je mag zijn wie je bent, je hoort erbij, je mag er zijn met wat je doet. Niemand is uitgesloten, dat is wat we in deze gemeente willen”, benadrukt wethouder Marian Oosterbroek. Ze weet ook dat dat zomaar anders kan zijn. “Helaas is het ook in Losser zo, dat niet altijd iedereen er bij hoort. Dat kinderen, jongeren, volwassenen gepest worden, buitengesloten worden. Allemaal om heel veel verschillende redenen. En allemaal hadden ze het gevoel: ik hoor er niet bij.”

Bewustwording

De Inclusieweek moet vooral een week worden van bewustwording. “Leden van de werkgroep vertellen wat ze meemaken. Verhalen waar we van kunnen leren, en waardoor we rekening met elkaar kunnen houden. Laten we het niet meer hebben over de verschillen, maar over onze overeenkomsten. Dan zorgen we er met elkaar voor dat het inclusiever wordt in onze gemeente. Ook de gemeente kan dingen anders aan gaan pakken; heb jezelf ideeën, kom bij ons, dan kijken we of we er iets mee kunnen.”

Boa's inzetten

Als voorbeeld van onbegrip noemt ze inwoners zonder beperking, die hun auto neerzetten op een invalidenparkeerplaats. “Iedereen spreekt daar schande van. Misschien moeten we boa's inzetten om te controleren op invalidenparkeerplaatsen.”

Iedereen een goede plek

Achter in de zaal slaat Peter Bosman, beleidsambtenaar inclusie van de gemeente Losser, de reurigheid voor hem gade. Er is muziek, er wordt gepraat, koffie, fris en versnaperingen gaan rond. Bosman moet de inclusieagenda, die de gemeenteraad vastgesteld heeft, uitvoeren. “De kern is de inwoners van de gemeente Losser bewust te maken van inclusie. Hoe kunnen we zorgen dat, ondanks afkomst, religie, seksuele voorkeur of handicap, iedereen een goede plek kan vinden in onze samenleving, dat er onderling respect is.”

Belangrijke aanzet

De focus bij inclusie ligt vaak op mensen die minder goed kunnen meekomen, maar inclusie is iets van alle inwoners, stelt hij. “We hopen dat meer mensen zich bewust zijn van het onderwerp inclusie. Heel concreet is dat niet, omdat je dit misschien moeilijk kunt meten. Maar we hebben nu wel een belangrijke aanzet gegeven om in elk geval die bewustwording onder de aandacht te brengen. Het besef dat je het met elkaar moet doen in de Losserse samenleving: ik hoop dat we over een jaar kunnen zeggen dat we daarin grote stappen hebben gezet.”