Mirweenter
Stadsdichter Geert Christenhusz löt - hoo kan't ok aans - in de moodersproak ziene gedachten goan oawer Kerstmis.
Mirweenter
Wiej bint der weer kloar veur,
wiej hangt de lechkes weer boeten,
zet n’n karstman veur de deur
en spuit kunstsnee op de roeten.
Wiej zet oons biej ’n karststal neer,
hebt Maria en Jozef nöagst ’t kribbeke zet.
‘Wellekome’ is oons Leven Heer,
‘Gloria’, zeengt wiej met de engel met.
’n Kindelyn so lovelyk is oons geboren heude’,
dat oale leed heft ’t â veurzégd;
‘n keend brengt vrear an alle leude,
’n keend döt alle meanske recht.
Doar kleenkt oet ’t duuster
’n oaln roop den miej döt heuren,
dat, as ik heel good luster,
d’r heel wat steet te gebeuren.
De herders in ‘t veald
gaddert eare schöap te hope.
Zee hebt ze duftig teald
en goat op de schöppe an lopen.
Doar lig tuschen ezzel en os,
’t kindeke teer,
op ’n berreke van mos
en alman kneelt biej ’t jungske neer.
Geert C.A.M. Christenhusz, Stadsdichter van de Stad Olnzel
