Schurft al drie jaar hardnekkig probleem in Enschedese studentenhuizen: 'Heel veel gedoe'
Al drie jaar lang grijpt schurft om zich heen in Enschedese studentenhuizen. De GGD Twente noemt het een 'hardnekkige periode'. Door medicijnen te nemen en een exact stappenplan te volgen, zouden mensen er weer vanaf moeten komen. Maar in de praktijk werkt dat anders. "In een studentenhuis met twaalf of dertien man, is het wel een dingetje. Je moet iedereen meekrijgen."
De boosdoener is een mijt die je met het blote oog niet kunt zien. Hij graaft gangetjes in de oppervlakte van je huid en legt daar eitjes. Je huid geeft vervolgens een allergische reactie op de mijt. Er ontstaat een gekmakende jeuk die mensen soms nachtenlang wakker houdt.
Stress
"Het geeft veel psychosociale problemen", vertelt sociaal verpleegkundige Nathalie Christenhusz van de GGD Twente. "Mensen krijgen stress, vinden het heel vervelend en mijden dan activiteiten zoals sport. Dat zien we echt ontstaan."
Een verklaring voor deze driejarige opmars in Enschede is er niet. Ook exacte besmettingscijfers ontbreken. Wel spelen studentenhuizen volgens Christenhusz een belangrijke rol. "Daar zitten meerdere mensen in een kleine omgeving. Dan gaat het heel snel." Ongeveer vijftien minuten huid-op-huidcontact is volgens haar nodig voor een besmetting. Maar ook het uitlenen van bijvoorbeeld een trui kan de boosdoener zijn.
De maatregelen die vervolgens bij een schurftbesmetting genomen moeten worden, zijn essentieel. Maar ook lastig na te leven, zeker onder studenten.
Stappenplan
Crème smeren is nog wel te doen. Maar kledingstukken moet je bijvoorbeeld wassen op zestig graden. Kan dat niet? Dan moeten ze drie dagen lang in plastic zakken worden gestopt. Belangrijk detail: die plastic zakken moeten op kamertemperatuur worden bewaard. Na die drie dagen leeft het beestje niet meer. Na een week moet het hele riedeltje herhaald worden. "Het zijn vrij veel stappen en het komt allemaal erg nauw", aldus Christenhusz.
Een studente vertelt hoe vervelend het was toen er schurft in haar studentenhuis uitbrak. "Je moet jezelf behandelen en alles schoonmaken. De banken, de bedden... Het is heel veel werk." Toch is het volgens haar belangrijk om er gewoon over te praten. "Je moet toch andere mensen waarschuwen."
Ook Christenhusz hoopt dat het taboe verdwijnt. "Wees open en eerlijk. Vertel het je contacten. Je kunt er helemaal niks aan doen dat je schurft krijgt. In deze omgeving heerst het gewoon heel erg, dus je kunt het overal oppikken. Schaam je niet."
