Olnzel, doe dös miej wat!
Ter gelegenheid van de presentatie van een nieuwe promotiecampagne voor Oldenzaal als de carnavalshoofdstad van Twente, bezong stadsdichter Geert Christenhusz eens te meer zijn liefde voor de Boeskoolstad.
Olnzel, doe dös miej wat!
Boeskoolstad, mien Olnzel,
hoo mo’k toch miene leefde loaten zeen,
de waarmte en de kunnigheid
dee ik in ’t hette veul en ik, bowisse, nich
alleen,
mer alman dee hier op de wearld is kommen,
of dee van boeten an is weaid,
hef zik vernömstig veure nommen
te blieven veur de ewwigheid.
Olnzel, mooie Boeskoolstad,
doe dös miej dit, doe dös miej dat,
doe gees miej naar an ’t hat!
As keend wörden ik an moders hand,
of op ’n nekken biej de vaar,
met ingehoalden stil verstand
diene knappigheed gewaar.
Doe bis, as was ne jonge deern,
ne lost veur oog en oor,
wie zeet en heurt diej ummer geern
al bis hoast achthonderd joar.
Olnzel, mooie Boeskoolstad,
doe dös miej dit, doe dös miej dat,
doe gees miej naar an ’t hat!
En bin ik mangs wied vot van diej,
veur wark, of veur ’t plezear,
dan deank ik heel deep daal in miej
‘wonear zee ik die wear?’
Der is der een, den kik op heg en steg,
van wied zee’j ‘m greuts doar stoan,
den Oalen Griezen wis oe geern de weg
um noar de Boeskoolstad te goan.
Olnzel, mooie Boeskoolstad,
doe dös miej dit, doe dös miej dat,
doe gees miej naar an ’t hat!
Ik hop dat wiej hier boamn de rivieren
nog joaren lang met diej tut groot plezear
oons karneval meuit vieren.
Dat doot wiej gearn en elk joar weer;
Dree dolle dagen lang de jeskes oet,
’t glas in de hand, de Boeskeule goat lös,
zee viert en zeengt voloet;
wat zas, as kas, was dös!
Olnzel, mooie Boeskoolstad,
doe dös miej dit, doe dös miej dat,
doe gees miej naar an ’t hat!
Geert C.A.M. Christenhusz,
Stadsdichter van de Stad Oldenzaal
