Ze hebben hun naam alle eer aan gedaan, de ‘muitende’ Oldenzaalse carnavalisten, die 44 jaar geleden genoeg hadden van het keurslijf van de reguliere carnavalsverenigingen met hun steken en strakke protocollen. Hoewel altijd een buitenbeentje gebleven, is OOV De Muiters na al die jaren niet meer weg te denken uit het carnaval in de Boeskoolstad. Het jubileum wordt op zondag 2 februari op gepaste wijze luister bijgezet met een receptie en de presentatie van een boek met de alleszeggende titel ‘Geen steken, maar streken’.
Het boek biedt in woord en beeld een kleurrijke, vaak hilarische verzameling anekdotes en wapenfeiten van een gezelschap carnavalvierders, die tot op de dag van vandaag weigeren binnen de lijntjes te kleuren. Het begon 44 jaar geleden allemaal met een groep wagenbouwers van jongerenvereniging De Blaanke Boeskeulkes, die de leeftijd hadden bereikt om de overstap te maken naar De Kadolstermennekes.
Met een aantal gelijkgestemden, die ook een ‘onmeunige hekel’ hadden aan de steek en alles waar dat hoofddeksel voor stond, besloten deze ‘muiters’ hun eigen weg te gaan. Na de chaotisch verlopen oprichtingsvergadering bij het toenmalige café Keizer’s Betske, die werd bijgewoond door zo’n 40 carnavaleske ‘dissidenten’, hingen volgens de overlevering ‘de brommers aan de kapstok’.
De naam ‘Oldenzaalse Optocht Vereniging De Muiters’ was snel gevonden. De wagenbouwers van de Blaanke Boeskeulkes werden door beeldhouwer Jan Kip – het artistieke brein van de club – altijd al ‘muiters’ genoemd. De naam Jan Kip loopt intussen nog altijd als een rode draad door de geschiedenis van De Muiters. Als eerbetoon aan de vroeg gestorven beeldhouwer en carnavalist in hart en nieren, werd de jaarlijkse onderscheiding ‘Muiter van het jaar’ na diens overlijden omgedoopt tot de Jan Kip Trofee.
Lees verder onder de afbeelding.
De reputatie van De Muiters ten spijt, is deze jaarlijkse prijs voor iemand die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor het carnaval maar ook de cultuur in het algemeen, uitgegroeid tot een prestigieuze onderscheiding. Dat was in de beginjaren wel anders. Het kostte aanvankelijk veel overredingskracht om kandidaten voor de onderscheiding uit kringen van de Kadolstermennekes voor te dragen.
Inmiddels telt de lange lijst met winnaars van de Jan Kip Trofee meerdere Kadolster-prominenten. De onderscheiding geniet welhaast net zo veel prestige als het ambt van Stadsprins van de Boeskoolstad. Maar, ook hier geldt: Velen voelen zich geroepen, maar weinigen zijn uitverkoren…
Waar er tussen De Muiters en de gevestigde orde van de Kadolstermennekes door de jaren heen altijd een ludiek soort animositeit bleef bestaan, zorgde juist ook de toekenning van de Jan Kip Trofee voor verbinding. Niet alleen in de carnavalswereld, maar ook op het gebied van de cultuur. Sprekend voorbeeld daarvan is de toekenning van de prijs aan de muziekverenigingen Semper Crescendo en St. Joseph. Beide harmonie-orkesten leefden jarenlang min of meer op voet van oorlog met elkaar; De Muiters slaagden er in de twee korpsen samen te laten spelen.
In het boek ‘Geen steken, maar streken’ zijn tal van anekdotes en ludieke stunts van De Muiters uit de roemruchte geschiedenis van OOV De Muiters opgetekend. Gelardeerd met unieke foto’s. Als drie mannen van het eerste uur – de broers Gerard en Hans Loohuis en André Feldman – herinneringen ophalen, zijn de sterke verhalen over kolderieke streken niet van de lucht. Vaak zijn ze simpelweg niet na te vertellen, soms ook niet bepaald geschikt voor publicatie.
Legendarisch is het verhaal over het confettikanon, waarmee De Muiters de Grote Twentse Carnavalsoptocht letterlijk onveilig maakten. Nadat de stok, waarmee de confetti in de loop van het kanon werd aangestampt, door de ruit van een woning langs de route was gevlogen, volgde een verbod. Waarop De Muiters een zitting van De Rijdende Rechter ensceneerden in een tent op de Groote Markt. De Muiters werden in het ongelijk gesteld.
Tijdens de jubileumreceptie, zondag 2 februari van 13.00 tot 15.00 u. in zaal Rouwhorst, zullen deze en andere anekdotes ongetwijfeld de revue passeren. Dan zal ook het jubileumboek ‘Geen steken, maar streken’ officieel worden gepresenteerd. Ter gelegenheid van het 44-jarig jubileum is er verder een speciaal speldje gemaakt, dat geheel in de geest van De Muiters geen ‘onderscheiding’ mag worden genoemd, maar ‘medallie’.