Neeltje houdt Twentse agrariërs op het rechte pad: 'Het scheelt dat ik zelf een boerendochter ben'

Bleumink was samen met Lisan Kraesgenberg uit Overdinkel te gast bij 1Twente Vandaag. Wat ze gemeenschappelijk hebben: ze zijn allebei van boerenkomaf, geen boerin geworden, maar nog wel werkzaam in de sector.

Meedenken met boeren

Neeltje Bleumink (40) was tot medio vorig jaar ruim vijf jaar lang onafhankelijk erfcoach in dienst van de Provincie Overijssel. Nu is ze, nog altijd in dienst van de provincie, aan het pionieren als veiligheidscoach. "Als erfcoach hielp ik erfeigenaren, meestal boeren, met het maken van de juiste keuze. De vraag was altijd: waar sta je nu en waar wil je over 5 of 10 jaar staan? En ook: wáárom wil je dat? Je bent altijd samen op zoek naar iemands intrinsieke motivatie. Vervolgens adviseer je niet, maar je luistert en faciliteert. Wil iemand verkopen, verbouwen, de zaak overdoen aan een opvolger of nadenken over een andere functie voor het bedrijf?"

In haar nieuwe rol als veiligheidscoach moet ze die eigenaren ervoor behoeden dat die andere functie niet betekent dat ze een drugslab of hennepplantage in de vrijgekomen schuren faciliteren. "De strijd tegen ondermijnende criminaliteit vergt momenteel volop inzet. Veel boeren kunnen het hoofd maar moeilijk boven water houden en worden kwetsbaar. Sommigen van hen kunnen de verleiding dan niet weerstaan. Ik probeer ze daarvoor te behoeden."

Opvallende busjes

Neeltje Bleumink probeert in haar werk zo veel mogelijk mensen te spreken en te zien. "Je vraagt of ze in hun omgeving opvallende dingen zien. Denk aan busjes op vreemde tijden op een erf, aan het afplakken van ramen of dat er ineens sloten zitten op een leegstaande schuur. Dan kán er iets aan de hand zijn."

'Storm in een glas water?'

Ze snapt dat niet iedereen op zulke momenten het achterste van de tong laat zien: "Je wilt dat mensen zich comfortabel voelen over de melding die ze doen. Ze zijn misschien bang dat ze ergens bij betrokken raken. En misschien lijkt een situatie verdacht, maar blijkt achteraf dat het een storm in een glas water was."

Jachtopzieners

Haar nieuwe baan ligt in het verlengde van haar oude. "Ik heb een groot netwerk dat me nu goed van pas komt. Van overheden tot veiligheidsdiensten, maar ook wijkcoaches en jachtopzieners. Hoe meer verschillende partijen hun signalen met mij delen, hoe beter we de gevaren voor kunnen zijn."

Dat ze zelf van boerenkomaf is, maakt de gesprekken vaak een stuk makkelijker. Boeren nemen haar over het algemeen snel in vertrouwen. "Ik ben als Neeltje Bults geboren op een boerderij aan de Beckummerweg tussen St. Isidorushoeve en Beckum. Mijn opa had twee dochters, die allebei het bedrijf niet wilden overnemen. Mijn ouders zijn er wel blijven wonen en sinds 2014 woon ik naast hen, samen met m'n man en twee dochters. Ik ben heel blij dat dat mogelijk was. Ik had er niet aan moeten denken dat ik hier later langs zou rijden in de wetenschap dat er een andere familie woont."

Lisan Kraesgenberg (32) is een boerendochter uit Overdinkel. Haar zus en zwager nemen op termijn het melkveebedrijf van vader Kraesgenberg over. Lisan werkt bij VKON, een onderzoeks- en innovatiecentrum op het gebied van diergezondheid en dierenwelzijn. Ze maakt deel uit van de Boerinnengroep Noordoost-Twente, die wordt begeleid door Neeltje Bleumink.

'Onderschat rol vrouw niet'

Binnenkort neemt Lisan die taak over van Neeltje. Lisan: "In die groep allemaal vrouwen met een agrarische achtergrond. Een deel werkt als boerin, een deel niet, maar is, net als ik, wel werkzaam in de sector." Ze hebben het tijdens hun bijeenkomsten over zaken die te maken hebben met het bedrijf en alles wat daarbij komt kijken. Volgens de Overdinkelse kijkt de gemiddelde vrouw anders naar de wereld: "Wij zijn meer van de lange termijn en zitten vaak meer op het gevoel. Daarom moet je de rol van vrouwen in de sector niet onderschatten."

Neeltje heeft in haar werk haar passie gevonden. Of eigenlijk: passies gevonden: "Ik wist als tiener dat ik waarschijnlijk geen boer zou worden, maar ik wilde wel iets voor de agrarische sector betekenen. Of anders iets doen met mensen. Ik heb de Hogere Agrarische School in Deventer gedaan en uiteindelijk doe ik nu iets waar ik beide passies kan combineren. In het begin had ik twijfels of ik mensen echt kon helpen met mijn kennis, maar dat persoonlijke contact is juist mijn kracht gebleken."