Op deze warme lentedag wordt in Enschede geknokt om het NK Wintertriathlon

Het belooft een bijzondere editie te worden. Naast de circa vijfhonderd recreanten die zich wagen aan de wintertriathlon, strijden de topatleten om de nationale titel. Er zijn drie verschillende afstanden, waarvan de middellange favoriet is: eerst vijf kilometer hardlopen, dan 22 kilometer fietsen en tot slot tien kilometer schaatsen. De routes lopen langs het kanaal en het groene landschap van Twekkelo, een contrast met de winterse slotdiscipline op het ijs.

Lang leve dat kunstijs trouwens, want de weersomstandigheden zijn allesbehalve winters. Het zonnetje schijnt, temperatuur zo’n achttien graden. De honderden toeschouwers staan met zonder jas in plukjes langs het parcours, een dweilorkest maakt de sfeer compleet. Toegegeven: het waait wel, en hard ook.

Familie Ten Berge

Tussen de mensen in de schaatshal loopt een enigszins strompelende man. Gerard ten Berge (52) uit Oosterhout heeft net de finish gehaald. “Mijn dochter deed vorig jaar ook mee. Toen dacht ik: dat kan ik ook wel", lacht hij. "Ik maakte me vooraf wel wat zorgen. Je weet dat je vijf kilometer kunt hardlopen, 22 kilometer kunt fietsen en kunt schaatsen, maar alles achter elkaar… Toch viel het niet tegen. Al kreeg ik bij het uittrekken van mijn schaatsen wel kramp, vandaar het gestrompel.”

Zijn dochter Amy (24) promoveert aan Universiteit Twente en zoon Bram (18) studeert er, dat bracht ze naar Enschede. Nu doen alle drie mee aan de wintertriathlon. En niet onverdienstelijk: Bram pakt brons bij het NK voor junioren, Amy is tweede bij de vrouwen. Volgens haar zit het geheim in het schaatsonderdeel. "De meesten kunnen wel fietsen en lopen. Maar met schaatsen kan ik echt tijd winnen." Ze weet waar ze het over heeft; zowel zij als haar broer zijn lid van schaatsvereniging De Skeuvel van de UT en dus goed bekend met het ijs.

Maar niet alleen de snelheid op de onderdelen zelf is belangrijk, ook de lichamelijke omslag tussen disciplines maakt verschil, vult Bram aan. "De overgang van hardlopen naar fietsen bijvoorbeeld. Je komt vanuit het hardlopen met een hoge hartslag op de fiets, moet direct een brug over, en dan heb je ook nog de wind tegen. Heel zwaar."

Grenzen opzoeken

Toch is dat juist de charme, vindt hij. "Anderhalf uur lang doodgaan, dat is het leukste aan zo’n wintertriathlon." Zijn zus lacht, ze is het deels met hem eens. "Je zoekt je grenzen op inderdaad. Maar vooral na afloop is het pas leuk."

Met honderden deelnemers en vooral tevreden gezichten lijkt het vijftienjarige jubileum van Winter Triatlon Twente een succes. Dat is het in ieder geval voor familie Ten Berge. Al was er een ding dat beter kon. “We moesten van tevoren goed nadenken over de kleding. De zon schijnt volop. In de schaatshal is het natuurlijk fris, maar buiten is het heel warm.” Wat dat betreft mag de wintertriathlon zijn naam wel iets meer eer aandoen.