Kinderen van Pater Pio-sekte moeten duivel uitdrijven bij 14-jarige: 'Ze was naakt en blauw'

Dat blijkt uit de rapportage van een intussen volwassen vrouw, die als achtjarige werd gedwongen om samen met haar zesjarig zusje mee te helpen om satan te verdrijven uit een ander 14-jarig sektelid. De beide zusjes worden geconfronteerd met het 14-jarig meisje dat naakt onder de douche staat en niet meer op haar benen kan staan.

'Zomaar avondje Tubbergen'

De nu volwassen vrouw heeft aan haar tijd bij de Pater Pio-stichting posttraumatische stressstoornis (PTSS) en traumagerelateerde dissociatie opgelopen. In het kader van therapie is haar gevraagd haar verhaal op te schrijven in een verslag.

Hoe schokkend ook, meerdere oud-volgelingen bevestigen haar relaas. Ze zeggen dat dit geen exces is, het ging er volgens hen geregeld zo aan toe binnen de sekte. "Het biedt een zeer accuraat sfeerplaatje van 'zomaar' een avondje in Tubbergen", zegt een van hen.

Volgens de broer van het 14-jarig meisje in wie destijds de duivel zou zijn gedreven, speelde er eigenlijk iets heel anders: "Mijn zusje heeft namelijk astma..."

'Er niet goed in zitten'

De inmiddels volwassen vrouw beschrijft in een even gedetailleerd als aangrijpend verslag hoe het er bij zo'n sessie aan toe gaat. Zij is dan acht jaar, haar jongere zusje zes. Ze moeten die avond bidden en zingen omdat een meisje van 14 jaar 'er niet goed in zit', zoals dat binnen het genootschap wordt genoemd.

Ze noteert dat het terrein rond de woonboerderij die avond vol staat met caravans en campers. "Binnen is het warm, de lucht voelt beklemmend."

Terwijl de volwassenen in de speciale 'bidkamer' zijn, zitten de kinderen in de keuken, aan een ronde tafel. Behalve het meisje dat door de duivel is bezeten. "Trees loopt heen en weer tussen de 'bidkamer', de gang en de keuken. Op de gang stopt ze af en toe om te overleggen met 'De Pater'. Op andere momenten schreeuwt Trees het uit."

'Opsodemieteren!'

Dat doet Trees richting het door de duivel bezeten meisje. "Of eigenlijk tegen het kwaad in haar. We zijn hard aan het werk om het kwaad uit haar te verdrijven. De duivel moet opsodemieteren! Het ene moment moeten we zingen, het andere moment moeten we bidden."

De kinderen moeten beurtelings in de keuken zitten of in de 'bidkamer'. Te midden van de biddende volwassenen. "Om de beurt moeten we van Trees met de volwassenen meebidden."

"Het is mijn beurt. Ik steek de gang over naar de bidkamer. Er is onrust op de gang. Ik durf niet te kijken. Ben bang voor het kwaad. Ik wil het kwaad niet zien. En ik wil niet dat het mij ziet. Ik stap de 'bidkamer' binnen, een warme vochtige walm in. Overal staan beelden, ervoor branden kaarsjes. Overal zitten volwassenen. In een kring, langs de wanden, op stoelen en op de grond. Sommige volwassenen hangen voorovergebogen in hun stoel, zo hard bidden ze. Bij anderen rollen de tranen over hun wangen. Ik moet om mensen heen stappen om een lege stoel te vinden."

'Telt voor tien'

Ze beschrijft hoe ze als kind meebidt en -zingt met de volwassen. "Trees zegt altijd dat het gebed van kinderen voor tien telt."

Terwijl ze haar best doet om de duivel op te laten sodemieteren, zoals ze het noemt, let ze ook op zichzelf. Of ze 'er wel goed in zit', of ze niet ergens jaloers is geweest of 'verkeerde gedachtes heeft gehad'. "Ik bid dus ook een beetje voor mezelf." Daarbij roept ze Jezus, Maria en Pater Pio aan. En ze beseft dat ze goed haar best moet doen. Anders schuilt het gevaar dat de duivel ook in haar drijft. "Anders zit ik er straks óók niet goed in..."

Trees stopt met zingen en gebaart de kinderen dat ze door moeten zingen. "In haar rechterhand bungelt haar rozenkrans. Het kruis zwaait schokkerig heen en weer. Trees kijkt boos, ik word zenuwachtig."

Even later mag ze terug naar de keuken. In de 'bidkamer' gaat het gezang weer over in gebed. "Trees komt met haar rozenkrans de keuken binnenlopen. 'Bidden!', gebiedt ze. Terwijl ze haar rozenkrans druk blijft bewegen, loopt ze langs de kinderen. Ze legt haar linkerhand op de schouder van een kind tegenover mij, terwijl ze met haar rechterhand met 'De Pater' in gesprek is. 'Ogen dicht!', snauwt Trees. We gehoorzamen."

Trees wordt woest

Maar het helpt niet. "Er gaat een schok door me heen. Trees is woest." Ze sleurt het meisje samen met haar zesjarig zusje de gang op. Daar staan twee mannen bij een groot Mariabeeld. Een groot kruis hangt aan een leren koord om hun nek, ze dragen sandalen. "De twee mannen zijn de rechterhanden van Trees." De twee meisjes worden meegenomen naar de badkamer. Opvallend, want normaal mogen ze daar nooit komen. Daar staan haar moeder, samen met een andere vrouw.

De twee vrouwen - inclusief dus hun moeder - negeren de zusjes, maar Trees begint tegen de meisjes te tieren. "Ze schreeuwt dat we moeten kijken wat we hebben aangericht. Ik begrijp niet wat ze bedoelt en wil niet kijken. Ze draait onze hoofden ruw richting de douche."

Naakt onder douche

Daar staat het meisje dat door de duivel zou zijn bezeten. "Ze is helemaal naakt en ze is blauw. Haar gezicht ziet er eng uit. Het is alsof ze kijkt, maar niets ziet. Af en toe vallen haar ogen dicht en zakt ze door haar benen." Ze denkt dat het om koud water gaat, maar even later ziet ze damp. "We moeten blijven kijken en we moeten bidden."

Als de zusjes beginnen te huilen, ontsteekt Trees in woede. "We janken uit medelijden om onszelf, zegt Trees, we moesten ons schamen."

Rondjes lopen

Ze worden de badkamer weer uit gesleurd en moeten nu rondjes lopen in het gras. "Want daar houdt de duivel niet van." Het lukt ze niet de twee lopende volwassen mannen bij te houden. "Het gras is koud en nat. Ik moet nog steeds huilen. Ik ben de controle kwijt. Word helemaal duizelig. Trees staat in het midden van het grasveld. De buitenlamp reflecteert op haar witte jurk."

Trees verwijt de meisjes dat ze niet hard genoeg lopen en dat ze maar blijven janken terwijl ze moeten bidden. "Ik heb niet genoeg controle over mijn gesnik om goed te kunnen bidden. Al probeer ik het wel."

Bidden voor Mariabeeld

Na talloze rondjes lopen, draagt Trees ze op weer naar binnen te gaan. Bij binnenkomst zien ze dat het meisje, dat door de duivel zou zijn bezeten, nog altijd onder de douche staat. De twee moeten knielen bij het Mariabeeld in de gang, tegenover de badkamer. "Ik kijk Maria aan. De blik van het beeld heeft iets rustgevends. Trees vraagt waar ik het gore lef vandaan haal naar Maria te kijken en duwt mijn hoofd naar beneden. Ik voel de tranen opwellen. We zijn opnieuw niet in staat om goed te bidden."

Blote billen

Ze beschrijft hoe Trees haar arm grijpt en haar broek en onderbroek naar beneden trekt. Dat doet ze ook bij haar zusje. "We zitten met blote billen in de gang voor het Mariabeeld en we proberen te bidden. Ik ben geneigd om Maria aan te kijken, maar dan begint Trees me te slaan. Heel hard. Er komt geen geluid uit mijn keel, maar de tranen blijven stromen."

Koude blik

Trees roept de moeder van de zusjes erbij. Maar die kijkt de kinderen niet aan. "Haar blik is koud. Trees laat aan mijn moeder zien hoe ze ons moet slaan. Ze doet het voor. Eerst bij mij, dan bij mijn zusje. Mijn moeder moet het van Trees overnemen. Eerst slaat ze mij, daarna mijn zusje. Mijn zusje kijkt me aan terwijl we geslagen worden. Ze heeft pijn. Haar mond staat open, maar er komt geen geluid uit."

Seksuele gedachten opbiechten

Die nacht moeten beide zusjes apart slapen. In een camper op het terrein bij de boerderij. Wat er na het pak slaag is gebeurd, daarvan is de herinnering vaag. Volgens haar psychiater omdat ze dat heeft verdrongen.

"Ik vermoed dat ik dingen op heb moeten biechten. Want normaal gesproken werd er - als je op deze manier straf kreeg - wel van alles uit je getrokken. Dat ging hardhandig en kon uren duren. In die tijd moest ik seksuele gedachten opbiechten. Aan Trees, aan een bestuurslid van de stichting, aan mijn ouders en soms aan een grote groep volwassenen."

Door iedereen genegeerd

De volgende ochtend maakt een van de bestuursleden de zusjes boos wakker. Hoe ze het in hun hoofd halen nog in bed te liggen, terwijl iedereen al aan het werk is. De zusjes worden samen met andere kinderen drie weken lang bij een vrouwelijke volgeling ondergebracht.

"Iedereen moest ons negeren en we mochten niet meedoen aan leuke dingen. Als andere kinderen speelden, moesten wij werken. We moesten ook apart eten. Op de trap. Het gevoel van wanhoop, uitzichtloosheid en moedeloosheid waar ik soms door overspoeld raak en suïcidaal van word heb ik toen volgens mij voor het eerst ervaren."

Tijdens het verblijf bij de vrouwelijke volgeling liggen de kinderen op matrasjes op de grond in één kamer. Maar omdat ze met haar handen onder de deken slaapt ("wat ik nog steeds doe") ontstaat de indruk dat ze aan zichzelf zit. Daarop moet ze op een aparte kamer slapen. "Daar hadden ze een schaal roggebrood onder mijn bed gezet. Omdat de duivel, dan wel het kwaad, daarin zou trekken. Ik was erg bang op die kamer."

Later ontdekt ze dat haar billen helemaal blauw zijn. "Geen gewone blauwe plekken, maar grote bloeduitstortingen. Hetzelfde gold voor mijn zusje." Pijn deed het niet. Waarschijnlijk weet ze dat in die dagen goed te verdringen, schrijft ze.

In de drie weken dat ze elders verblijft, ziet of spreekt ze haar ouders niet. Als haar zusje jarig is, komen hun ouders heel even op bezoek. Haar zusje mag bij moeder op schoot. "Ik werd volledig genegeerd."

Astma-aanval

De broer van het 14-jarig meisje, dat door de duivel zou zijn bezeten, herinnert zich die duivelsuitdrijving ook nog heel goed. "Bekend is dat mijn zus astma heeft en dat ze regelmatig aanvallen had. Dat had ze ook die dag." Maar op reguliere medicatie rustte volgens hem een absoluut taboe binnen Pater Pio. "Eigenlijk had ze een pufje moeten hebben. Uiteindelijk mocht ze homeopatische pillen slikken en ging het weer beter met haar. Maar het had die dag ook zomaar heel anders kunnen aflopen."

Nog lange weg te gaan

De vrouw weet intussen dat ze nog een lange weg te gaan heeft. "Afgelopen week heb ik te horen gekregen dat ik nog een aantal jaar therapie te gaan heb om de gebeurtenissen uit de sekte achter me te kunnen laten en een volwaardig leven op te bouwen."

Wil je met iemand praten over zelfdoding? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie: bel 0800-0113 of chat via 113.nl.